1. Royal Blood
Als Vera-programmeur Peter Weening per se een band wil aankondigen op zijn eigen podium, weet je dat het knoert hard gaat worden. En goed. Hard en goed. Het Britse duo maakt duidelijk waarom die eer ze toekomt. Ingmar Griffioen concludeert in zijn recensie: ‘Dat Alex Turner en co fan zijn, snappen wij nu ook maar al te goed. Het is te hopen dat het duo de tijd neemt om te groeien, want we willen nog wel een volwaardig album in de lijn van de single en een paar vernietigende clubshows zien voor ze aan een arenastatus gaan ruiken.’
#ESNS14: De Top 5 van Dag 1
Stomende Britten en lipstick op de kraag van een Finse tramconducteur
Dit jaar is Oostenrijk het zogenaamde focusland van Eurosonic. Voor bezoekers van het festival heeft de organisatie een prachtige lijvige gids samengesteld over de muziekcultuur van het land. Op de woensdagavond, de eerste dag van het festival, wist echter geen band of dj uit het land zich in de Top 5 van de dag te spelen. Het waren de Britten die die ons rock-‘n’-roll bloed weer deden stromen.
2. Hozier
Soms heb je van die muzikanten die overal wat vandaan plukken en vervolgens klinken als de som der delen. De Ierse Andrew Hozier-Byrne, kortweg Hozier, is er zo eentje. Door oude soul, jazz, rhythm & blues naar het heden te verplaatsen, maakt de beste man een eindproduct dat zowel popgevoelig als intrigerend als bijna religieus is. Een talent dat we vaker gaan zien in Nederland.
3. Milky Chance
Milky Chance speelt na Royal Blood in Vera. De stoere mannen die eerder voor het podium stonden, maken plaats voor gillende meisjes die zijn gekomen voor een half uurtje Milky Chance, de Ben Howard van 2014. Omdat Milky Chance vanavond het licht in Vera uit mag doen, speelt hij zelfs een uur. Hoewel erg geslaagd, is het wel iets teveel van het goede. Gelukkig gaat het publiek evengoed uit zijn dak. Laat die zomerfestivals maar komen.
4. Coely
Coely is een Antwerpse-met-Congolese-roots. Ze maakt soulvolle, glad geproduceerde hiphop, van een kwaliteit die haar in België al flink deed opvallen en was de meest geboekte Belgische artiest tijdens de afgelopen festivalzomer, met 33 (!) optredens. Studio Brussel riep haar uit tot 'koningin van de festivalzomer'. Of het een probleem is dat Coely nog niet echt een eigen stijl heeft, konden we donderdagavond op Eurosonic zien. Het viel recensent Sjoerd Huismans op dat ze tussen de nummers door met een zwaar Amerikaans accent spreekt. ‘In de teksten refereert ze aan het straatleven in Brooklyn. De show krijgt daardoor soms iets kunstmatigs: gebeurt er in Antwerpen niet genoeg om over te rappen?’
5. Jaakko Eino Kalevi
Dreamdisco? Met flarden Italiaanse horrorsoundtrack? Maar dan wel met een koude cocktail als drankje? Recensent Atze de Vrieze heeft bij het optreden van Jaakko Eino Kalevi aanvankelijk oog voor diens nek. ‘Net onder zijn bakkebaard zitten twee rode lipjes. Ze zouden van haar kunnen zijn, zijn saxofoniste, die een flink veel grotere rol heeft dan je op basis van de beschikbare muziek zou denken.’ Meer erotiek dan je zou verwachten bij het zien van de Finse trambestuurder . Hij opende Eurosonic met een kalme maar boeiende set. ‘Jaakko Eino Kalevi is een bijzondere jongen met een intrigerend eigen geluid.’