#LL13: Balthazar streeft naar perfectie…
…en komt aardig in de buurt
De twee frontmannen Jinte Deprez en Maarten Devoldere zouden zo de voorpagina van de Esquire kunnen sieren. Strak maar nonchalant gekleed staat de as van Balthazar op het podium, en precies die combinatie kenmerkt ook de liedjes. De lome zang, de losse zang, de dragende bas van Simon Casier, de slimme arrangementen en de onderkoeld dreigende sfeer: Balthazar maakt het vanmiddag helemaal waar in de Alpha.
HET CONCERT:
DE ACT:
HET NUMMER:
HET MOMENT:
HET PUBLIEK:
Balthazar heeft het voor elkaar hoor. Al vanaf het eerste nummer is het publiek in de grote Alpha-tent stil, een knappe prestatie voor een band die het toch grotendeels van subtiliteiten moet hebben. De albumtracks van Rats kunnen nog niet echt rekenen op veel bijval, singles ‘The Oldest of Sisters’ en ‘Sinking Ship’ des te meer. Laat in de set slaat de vonk van ‘Morning’ flink over op het publiek, afsluiter ‘Do Not Claim Them Anymore’ wordt uitvoerig meegeklapt en –gezongen.
HET OORDEEL:
In 2010 stond Balthazar nog in de India, met toen alleen nog het debuutalbum op zak. Ook toen maakten ze hun arty songs al uitstekend live te vertolken. Met een nog beter tweede album zijn ze nu opgewaardeerd naar de Alpha. Het is dus een grote show voor Balthazar vanmiddag, maar de Belgen brengen het er uitstekend vanaf. Cooler dan cool is deze band, van de kleding tot de bij vlagen Gainsbourgh-achtige sfeer tot de losse Dylanesque zang van met name Maarten Devoldere.