CONCERT
You Say France & I Whistle, Eurosonic, Vera, 11-01-2012

MUZIEK
Popmuziek avant la lettre. Denk aan een combinatie van Two Door Cinema Club, Black Kids, Los Campesinos! en I'm from Barcelona. Popland Zweden heeft weer een nieuwe protegé. Naar eigen zeggen is de band ontstaan uit frustatie. Frustratie over ‘het spelen in allemaal coole popbandjes zonder liefde. Deze band wil kleur verspreiden over de mensen.’

PLUS
Kleur en vrolijkheid staan duidelijk voorop. Wat een enthousiasme en overgave kent deze band. Een diepe V-hals, hoodie en lekker dansen alsof de wereld vergaat. De band heeft drie semi-hitjes. Het zijn momenten in de set dat de de zaal opleeft en energie terug geeft. In ruil gooit de band teddyberen in het publiek.

MIN
Wat een schel en dun geluid komt er uit de speakers. Maar ook op plaat houdt de band het heel minimaal. Handig op de radio, maar in Vera lijkt dit wel een schoolbandje. Bij elk nummer denk je: ‘dit ken ik al’. Dat kan een grote verdienste zijn, maar You Say France & I Whistle maakt geen pakkende liedjes, het jat in de rondte. Het slotnummer ís gewoon een nummer van Two Door Cinema Club. Okay, dat kan nog puristengeneuzel zijn. Maar wanneer zanger en zangeres ook nog eens regelmatig flink vals zingen en de liedjes simpelweg niet aankomen, doe je iets niet goed.

CONCLUSIE
You Say France & I Whistle lijkt gewoon niet oprecht. Het is zo geforceerd en knullig wat deze muzikanten doen. De onderlinge leeftijd lijkt ook nog eens zeker vijftien jaar te verschillen, alsof de bandleden het na jaren van individueel aanmodderen nog één keer willen proberen. Het grootste probleem van de Zweden is dat hun geluid het in 2005 nog prima zou hebben gedaan op de radio en bijvoorbeeld London Calling. Maar anno 2012 zul je toch echt met meer moeten komen om je plekje op de belangrijke festivals te veroveren.

CIJFER:
5