CONCERT
Ewert and the Two Dragons, Eurosonic, Spieghel Up, woensdag 11 januari 2012

MUZIEK
Een beetje Scandinavische pop-rock in de lijn van Friska Viljor, wat folky Alamo Race Track ideeën en vocaal gaat deze Estse band (Tallinn om precies te zijn) richting Damien Rice en Gonzalez. Op papier een interessante combinatie toch?

PLUS
En dat is het ook. Vorig jaar bracht de band het album Good Man Down uit. Onlangs verdween het van Spotify, dus zal de plaat wel snel in Nederland verschijnen. De jongens combineren hitgevoelig materiaal met meer uitgesponnen folkliedjes. Af en toe mag de band los met opzwepende percussie, catchy synths of een slinkse gitaarsolo. De band heeft iets met Americana, iets dat je vaker ziet bij Baltische bands. Waar een slide guitar of typische banjo bij Europese bands al snel lachwekkend of kitscherig aandoet, komen dergelijke bands er prima mee weg. Al was het maar omdat er Sovjet-koiboibloed door de aderen stroomt. De ster van de band is Ewert zelf. Hij heeft een prachtige warme stem waarmee hij goochelt zonder zich in zijn trucjes te verslikken.

MIN
Zeker niet alles is zo puntig en knap gecomponeerd als hitsingle (In The End) There’s Only Love. Een aantal liedjes dwarrelt wel heel erg weg. Dan worden de slepende mantra’s en de veilige samenzang wat vervelend. Strepenmeester Frits Spits zou met een liedje als Jolene wel uit de voeten kunnen, in de set kan de band prima zonder.

CONCLUSIE
Ewert and the Two Dragons zou wel eens een Mumford & Sons Light kunnen worden. Zonder die lege pathos en met wat meer sjeu en ritme kunnen ze een eind komen. Deze band heeft overduidelijk de nodige live uren gemaakt. Tijd voor die Europese release.

CIJFER:
7,5