ESNS12: Lisa Hannigan opent Eurosonic met bitterkoekjesfolkpop

De zangeres van Damien Rice blijft ook solo overeind

Atze de Vrieze ,

Nadat Lisa Hannigan vijf jaar geleden de band van Damien Rice verliet maakte hij geen plaat meer. Dat de lieflijke Ierse meer voor hem was dan slechts een achtergrondzangeres was wel bekend, maar dat het zo ver ging, dat zal toch niemand gedacht hebben. Vandaag staat Lisa Hannigan onder eigen naam op Eurosonic, maar liefst twee keer op een avond. "Ik heb al mijn Nederlands al verbruikt", excuseert ze zich als bij de aanhef van het eerste liedje al iets mis gaat. "Ik weet nog dankjewel, maar dat is nog niet van toepassing."

CONCERT
Lisa Hannigan, Eurosonic, Vera, 11 januari 2012

MUZIEK
Later vanavond speelt Lisa Hannigan in het Grand Theatre, een zaal die haar vermoedelijk beter ligt dan rock 'n roll-hol Vera. Ze speelt immers lieflijke folkpopsongs over twijfel, vriendschap, liefde en reizen. Maar Hannigan is gretig. Haar solo-debuut was een succes in Ierland, Engeland en Amerika, maar kwam hier niet eens uit. Haar tweede album Passengers verschijnt deze week, en dus kan de zangeres eindelijk aan de rest van Europa beginnen. Hannigan heeft een uitgebreide band bij zich, met onder meer viool, banjo, trompet en trekdoos.
 
PLUS
Alles is verfijnd aan de zangeres. Van haar snoetje tot haar zang. Ze opent haar set voor haar doen pittig, met al als tweede liedje What'll I Do, dat ondanks het hartzeer dat erin omschreven wordt kandidaat is om de feelgood hit van het voorjaar te worden. Halverwege stuurt ze wat muzikanten weg en maakt ze het kleiner, met songs als Little Bird en Paper House. En dan speelt ze nog niet eens het fraaie duet O Sleep, over twee mijmerende geliefden op de rand van de nacht. 
 
MIN
Dat zachtaardige wreekt zich wel een beetje, zeker in het kalme tweede deel, waarin de tokkelende akoestische gitaar het op moet nemen tegen het aanzwellende geroezemoes in de zaal. Hannigan maakt mooie muziek over tamelijk romantische onderwerpen, gezongen met een engelachtige stem. Als ze een van die ingrediënten een donkerder twist zou geven, zou haar muziek wat meer spanning krijgen. Iemand als Laura Marling bijvoorbeeld is daar heel goed in. 
 
CONCLUSIE
Gelukkig eindigen we het halfuur met een glimlach en de uptempo popsong Knots. Lisa Hannigan is een kruidentheemeisje met bitterkoekjesfolkpop, en die kunst beheerst ze uitstekend. Ze speelt enkel liedjes van haar nieuwe album, en daarop staat genoeg materiaal waarmee ze op eigen kracht zalen moet kunnen vullen.

CIJFER
8