En een energieboost kunnen we wel gebruiken. Bij veel mensen op het veld is de batterij aardig leeg na drie oververhitte dagen. Zojuist hebben de Foo Fighters bij veel mensen het laatste restje sap eruit gemolken, getuige de sjokkende massa boven de stofwolken in de verte. Anderen zagen vijfsterren-optredens van Wilco of The XX en vinden het nu wel best. Van die laatste groep is Jamie XX achtergebleven op het terrein. Het is Lowlands namelijk gelukt om de drukbezette Britse producer en remixer te strikken voor een dj-set, later in de nacht. Best bijzonder.

Dubstep?
Eerst maar eens kijken bij Paul Piro, de Eindhovense feestenbouwer en dubstep-dj. Hoewel dubstep? "Ik ben de laatste tijd een beetje zoekende naar een nieuwe stijl", vertelt de lange Brabander vlak voor zijn optreden in de Bravo-tent. Wij snappen het wel. Dubstep is de afgelopen jaren gekaapt en verbasterd tot brostep, een lelijke verzamelnaam voor alles waar een loeizware baslijn en rafelige opgeknipte beats in zitten. Hoe harder, hoe beter lijkt het devies. Behalve Skrillex kun je er ook de peroxidebrit Flux Pavilion en de gemaskerde beatvergruizer Funtcase onder scharen. Dubsteppuristen gruwen ervan, maar duizenden anderen gaan er vanavond stuk op in de Bravo. Want alle drie de genoemde namen staan op de poster. Ach, Piro buigt vanavond mee en draait naast een paar gruwelijke bassmonsters ook Darkravers ‘Komtiedan’ en Rashad’s juke-hit ‘Welcome to the Chi’. Beneden bij de dj-booth staat minutenlang een gozer met een pizzadoos naar Piro te wijzen. Had die de afhaal gebeld?

Snelkookpan
Toch moet het feest in de bravo duidelijk nog beginnen. Een tent verder is de Amsterdamse Cinnaman al drie stappen verder. India is AAN, is de enige conclusie. Met een bonte mix van UK funky, hiphop, ghettotech en raveclassics draait Yuri Boselie de volgepakte zaal om zijn vinger. "Wateenleukpubliek,wateenleukpubliek", scandeert MC Sef op de Londense snelkookpan die Cinnaman zojuist heeft opgezet. Niemand die er nog om maalt dat Julio Bashmore met oorontsteking op het allerlaatste moment moest afzeggen. Cinnaman is een meer dan waardige vervanger.

Aan de andere kant van het grasveld zet het Amerikaanse gemengde duo Nguzunguzu (probeer dat maar eens drie keer hardop achter elkaar te zeggen) net hun laatste plaat op. Was de oranje partyloods de afgelopen dagen steevast THE place to be als je verantwoord wilde dansen, op de slotavond gaat het een stuk moeizamer. Ondanks een prima line-up rond vernieuwende smaakmakers als DJ Rashad & Spinn, DJ+ en Addison Groove mist de tent iemand die de lont in het kruitvat steekt en de boel onbeschoft laat ontploffen. Misschien zijn we gewoon wel te moe met zijn allen.

Want ook bij Jamie XX wordt het nooit legendarisch, al staat de man fantastisch te draaien. Allemaal platen waarvan je denkt: wat de fuck IS dit? Zijn set gaat van dubby deephouse tot futuristische techno en opent met Fleetwood Mac. Opdat iedereen weet dat Jamie Smith zijn klassiekers kent. Ondertussen neemt het aantal boomtakken dat boven de hoofden van het publiek heen en weer wuift onrustbarende vormen aan. Ook spotten we hier en daar een opblaasbare rookworst of paarse krokodil. Vaste attributen bij het carnavalsfeest van Lowlandslegende Kees van Hondt, die in de Grolsch-tent op datzelfde moment zijn laatste plaat opzet.

Afrikaans mannenkoor
In veel tenten is het geluid inmiddels teruggeschroefd om de buren in Biddinghuizen hun nachtrust te gunnen. Waardoor ook Joy Orbison in de India niet helemaal uit de verf komt. De jonge Brit Peter ‘O Grady is bezig met een stormachtige carrière-opmars na clubsuccessen 'Hynh Mngo', 'The Shrew Would Have Cushioned The Blow' en het recente Mercy. Net als Cinnaman draait Orbison veel nieuwe Britse flavours en springt hij lachend over genres heen. Ze combineert hij The Fog’s houseklassieker 'Been a Long Time' met een Afrikaans mannenkoor om daar vervolgens weer een pruttelende acidplaat in te mikken.

Naar de Bravo durf ik niet terug, nadat knuffelbelg Netsky me er wegjaagde met slappe drum ’n bass-remixen van pophitjes die je toch al niet goed vond.

Afdansen in de Tïtty Twïster dan maar, het geslaagde sleazy rock-café van uitbater Joost van Bellen waar worsteldwergen, paaldanseressen en getatoeëerde motorboys de illusie scheppen dat je in een ranzige Tarantino-film bent beland. "Wat moet een dance-journalist nou in de Tïtty Twïster?", werpt de portier zijn handen ten hemel. Tja, Lowlands zit erop. Het is nu echt hoog tijd voor een Jack Daniels en iets anders dan een vierkwartsmaat.