Spectra zoekt 'The Next Big Thing'

Bente Hout terug op het podium met Sväva

Tekst: Rene de Dreu Foto's: Rene Kauwenbergh ,

De Klomp etaleert zich tijdens de Spectra voorronden de laatste edities als ‘the place to be’ als je nieuwe pop- en rockbeloftes wil ontdekken. Niet alleen de jonge beginners van Zeeuwse bodem, maar ook de acts die landelijk op het punt staan om naam te maken. Vrijdag 21 maart tijdens de laatste voorronde voor de grote Spectra finale op Klomppop (29 mei) was het Sväva die als special act liet horen waarom de media-aandacht en lovende recensies van de laatste maanden meer dan terecht is.

Sväva staat te boek als Friese band, maar dankt het succes aan liedjesschrijver, bassist en zangeres Bente Hout … en die komt toch echt uit Zeeland! Het Klomppodium is dus een beetje thuiskomen. Ze stond er als deelnemer aan wat toen nog 2ndInfluenZ heette met bands als The Posers en Bente Alice. Bente ging verder met muziek, kwam in het hoge noorden terecht en vond daar de juiste maatjes om ervaringen en nieuwe ideeën vorm te geven. Met dank aan een behoorlijke muzikale backing waarbij vooral gitariste Michelle Hindriks opviel met subtiel spel, zette Sväva een set neer met sterke nummers. Ingehouden fladderende droompop en bijna onderhuidse geluidsexplosies zorgen voor een sfeer die Bente met haar stem de richting geeft die nodig is. 
 
Na Soul Sister Dance Revolution, Taymir, Join The Cavalry en The Charm and The Fury kan een echte popliefhebber niet meer om De Klomp heen. Dat voorafgaand aan die special acts ook nog het nieuwste van uit Zeeland voorgeschoteld krijgt, maakt het alleen maar spannender. In die laatste voorronde zou bijvoorbeeld de Zeeuwsvlaamse singer-songwriter Oscar Redwood over enkele jaren wel eens ‘the next big thing’ kunnen zijn. Hij geeft met een underground feel en surrealistische teksten het genre in ieder geval nu al een nieuwe impuls. Dromerige uitgesponnen songs, maar met een bepaalde urgentie die ondanks het minimalistisch gitaarspel blijven boeien. Verhalender en barstensvol levenslessen vormt de nog maar 16-jarige singer-songwriter Django (Boegheim) uit Middelbug, de meer extroverte tegenhanger van Redwood. Met de dictie van Tracy Chapman en de flair van Ben Howard strooit hij zijn teksten met mooie one-liners de zaal in. Een deels Britse opvoeding maken zijn Engelstalige teksten er nog net iets authentieker door. 
 
MAIN4 liet horen dat punkrock à la Green Day en Sum 41 nog voor genoeg opwinding kan zorgen. Het tweede optreden (na RegioRuis 1 week eerder) liet opnieuw een band met veel energie en enthousiasme zien. Met de jury-tips eigen nummers te schrijven en meer te doen met extra vocals kan MAIN4 wellicht het genre een nieuwe impuls geven. Weet het Schouwse Whitfield voor meer variatie en een wat voller geluid te zorgen dan heeft de alternatieve rock er in Zeeland een band bij die er toe doet. Aan energie en muzikaliteit ontbreekt het in ieder geval niet. Vooral zangeres Dasha is een fenomeen als het om podiumplezier gaat.
 
Voor een rol als finalist had de Engelstalige Middelburgse rapper Willy The Poët net iets meer in huis dan de andere acts. Zijn show werkte aanstekelijk en met de speciaal voor hem geproduceerde beats dook hij de meer alternatieve hiphop in. Bijzonder voor hiphop in Zeeland en voor wie het horen wil ook nog met teksten die zijn naam als dichter eer aan doen. De romanticus die een weg zoekt tussen vertwijfeling en houvast.
 

Willy The Poet werd door de jury gekozen als winnaar van deze laatste voorronde.  MAIN4 had de meeste fans in de zaal.