Sinds de RAUW DJ-Contest van april vorig jaar heeft Stijn Sadée (26) al vele malen op de RAUW line-up geschitterd. Zo draaide de Utrechtse dj/producer bij de festivals Solar, Monarck en Catch en in de vaste RAUW-hangouts Tivoli, Trouw en de Tolhuistuin. Stijn is niet alleen bijzonder lekker bezig als plaatjesdraaier, maar geeft ook liveshows waarin hij zijn eigen werk ten gehore brengt. Donderdag staat hij in EKKO, daar laat hij zijn nieuwe liveshow horen bij Wildgroei.

Stijn is afgestudeerd in neuropsychologie. We hebben hier te maken met een intelligente jongeman. Hij vertelt dat hij bovendien elke dag muziek maakt. In zijn producties verwerkt hij obscure samples met akoestische instrumenten, die hij allemaal zelf inspeelt. Als we vragen naar zijn muzikale invloeden, vertelt hij gepassioneerd: “Als kind was ik hardcore fan van Michael Jackson. In ’95 heb ik zijn History Tour in Amsterdam gezien. Ik heb nog steeds het T-shirt. Ik wilde Jimi Hendrix zijn, maar ik moest op pianoles. Na drie jaar mocht ik elektrische gitaar leren spelen, en leerde ik zelf verder piano spelen.”

De interesse voor elektronische muziek is hem ook met de paplepel ingegoten. “Mijn vader ging naar housefeesten toen ik twee was. Hij is ook erg op de hoogte van moderne muziek. Hij heeft mij geïntroduceerd bij de muziek van LCD Soundsystem en 2 Many DJs.” In zijn producties is Stijn geïnspireerd door zijn muzikale helden, zo ook op zijn eerste EP ‘9’. We horen oldskool house met verwijzingen naar A Guy Called Gerald, filterhouse in de stijl van Daft Punk en gitaarmelodieën die de associatie met discoheld Nile Rodgers van Chic oproepen. Stijn vermengt de verschillende dansstijlen tot een fris nieuw geheel. “Het overkoepelende thema is dansbare muziek en de vraag of iets analoog of digitaal is.”

Deze instrumentale EP ‘9’, die hij in eigen beheer uitbracht, heeft een opvallende tracklist. De tracks dragen de cijfers 1 tot en met 9 als titels, in plaats van woorden. Stijn verklaart: “Ik laat het liever open. Ik zou graag titels geven, maar wel titels die voldoen. Er zijn heel veel dingen waar wij geen woord voor hebben – daar komt even de psycholoog om de hoek kijken. Nederlanders hebben een voor woord ‘gezelligheid’, dat idee. Sommige gevoelens zijn niet in woorden uit te drukken.”

Laten we de EP eens verder onder de loep nemen. We vragen om een korte toelichting bij een aantal tracks:

“Het klinkt alsof een band zijn instrumenten aan het stemmen is en dan oldskool-house gaat maken. Het begin is geïnspireerd door ‘Voodoo Ray’ van A Guy Called Gerald. Ik heb gekeken hoe hij een 808-drumcomputer heeft gebruikt en dat op mijn eigen manier gedaan. Bijna alle vocale samples komen uit het begin van acapella tracks, waar je hoort dat de zanger(es) nog even zijn stem schraapt. Halverwege knalt er opeens een nieuwe melodie in die je niet verwacht. Ik heb een marimba toegevoegd om het meer akoestisch te maken.”  

“Dit illustreert hoe vet de synthesizer is. Ik probeer de synthesizer een akoestisch instrument te maken, door de reverbs net vals met elkaar te laten vechten. Je moet een basis kunnen leggen waar creatieve toevalligheden kunnen gebeuren. Ik schilder ook, daar doe ik dat heel veel. Dit nummer eindigt alsof het een band is, met een aflopende synthesizer waar ieder bandlid nog zijn laatste stukje doorheen speelt, omdat ie zijn eigen egootje heeft.” 

“Als je heel goed luistert hoor je aan het begin een vrouw ‘Can I play my personal favourite?’ zeggen. Dit vind ik persoonlijk het leukste nummer, omdat ik mezelf ten doel had gesteld een disconummer te maken waarbij ik alles zelf doe. Op de piano van mijn ouders, mijn gitaar, de basgitaar van m’n broertje. De drum is gesampled en in stukjes geknipt. Eerst had ik mijn eigen gitaar gesampled, zoals bij jaren ’90 Daft Punk filterhouse, en halverwege gaat het naar niet-gesampled, om meer die Nile Rodgers-sound te krijgen. Ik had toevallig een interview met Nile Rodgers gezien waar hij uitlegde hoe hij gitaar speelde. Toen dacht ik: what the fuck? Dat is precies wat ik nog nodig had!”  

“Het is gewoon filterhouse. Daar heb ik verder niks aan toe te voegen. Als ik funk, house en disco heb, dan moet ik ook filterhouse maken. Het is een ander hoofdstuk uit hetzelfde verhaal. Oh ja, de manier van knippen is geïnspireerd door ‘Music sounds better with you’ van Stardust.” 

 “De titel is een referentie naar ‘Space is the place’ van Sun Ra. Free jazz dus. Het nummer voelt als het retrofuturisme: als je naar films van vroeger kijkt waar robots in voorkomen, dat is zo heerlijk knullig. Toch is dat nog steeds futuristisch, want we hebben nog steeds geen robots die alles voor ons doen. Dat vind ik een hele leuke tegenstrijdigheid. De manier waarop wij naar de toekomst kijken heeft heel veel te maken met de manier waarop we leven. Sun Ra heeft een hoop films gemaakt waar een hoop vrije seks in voor komt. Dat zegt heel veel over het leven in de jaren ’70. Space sure used to be the place, de ruimte van toen lijkt nu niet meer zo leuk. Alle gouden ringen waren gewoon plastic en karton.”

Hoe zie jij je eigen toekomst voor je?

“Muzikaal wil ik een wat donkerdere kant op. Kijken of disco ook duister en vreemd kan zijn (zoals mijn track ‘Get yourself together’). Daar ben ik nu mee aan het experimenteren. Daarnaast een paar remixen en samenwerkingen met andere producers. Ik ben nu bezig met een nieuwe live-set met die duistere disco invloeden die ik in de EKKO ten gehore ga brengen. Ik wil onderzoeken hoe mensen daarop reageren en ervoor zorgen dat mensen dansen. Hopelijk kan ik die nieuwe sound ooit in een album uitbrengen onder een tof label.“

Te zien: Stijn Sadée (live) bij Wildgroei, donderdag 27 november 2014 @ EKKO, Utrecht.