Het festival is stijf uitverkocht. Er zijn zesduizend man binnen en na elf uur 's avonds komen er nog eens tweeënhalfduizend bij. Tot acht uur is het echter nog vrij rustig. Het duo Wooden Soldiers (Frank Wolff en Agnes Loonstra) speelt op het open podium op de begane grond, naast de roltrappen die bezoekers naar de zalen moeten brengen. Redelijk weggestopt voor de bezoekers die via de hoofdingang binnenkomen, maar vanaf buiten te zien. Achter het immense, vijvenveertig meter hoge raam waar ze naast spelen razen de fietsers en neongele stadsbussen voorbij.
De roltrappen komen uit bij de verschillende zalen: Ronda (pop), Pandora (cross-over), Hertz (kamermuziek) en Cloud Nine (jazz). Als je de roltrap neemt, let even op de leuning: de namen van overleden musici die eerder in Utrecht speelden staan daar te lezen.
Een paar verdiepingen hoger ligt het Plein, de centrale ontmoetingsplek. Vanuit alle zalen kun je hier makkelijk komen. Hier is ook goed te zien hoe gemêleerd het publiek vanavond is. Een groep oudjes komt de wenteltrap van de Hertz zaal af stommelen. Een paar meter verderop doen drie studenten zich te goed aan een Turkse pizza. Aan de bar bestelt een vrouw, volledig gehuld in zwart suede en van top tot teen bedekt met tatoeages, een biertje.
De Fries Meindert Talma – Neerlands onbekendste popster- is de tweede act van vanavond die in de Hertz optreedt. De kamermuziekzaal (capaciteit: 550 man) heeft de vorm van een smalle ovaal en is volledig afwerkt met hout. De architecten hebben de hoogte in gewerkt. We zitten slechts op een paar meter afstand van Talma, maar kijken wel vanaf vijf meter hoog op hem neer.