Na een uitgebreide opwarming door Chaya en Emil Landman was het de beurt aan The Black Atlantic. Zoals gezegd, alleen. De rest van de band besloot het afgelopen voorjaar de groep te verlaten na een aantal intensieve maar succesvolle jaren, waarin vaak het buitenland werd opgezocht en prestigieuze festivals als Noorderslag en SXSW de concertagenda bezetten. De periode die daarop volgde stond bol van twijfel, vertelt Van der Velde in een eerder interview met 3voor12. Toch besloot hij door te gaan met muziek maken, in eerste instantie zonder band.
Het resultaat van die keuze is de in september verschenen EP Enshrine waarop Van der Velde het verleden maar ook vooral zichzelf centraal stelt. In de titel schuilt de betekenis van zowel het koesteren als ook het in een kistje wegstoppen van 'iets', dat ongetwijfeld refereert aan de band toen die nog in volle bezetting tuurde. Eenzelfde 'iets' ontbrak gisteravond, want hoe trefzeker Van der Velde zijn liedjes ook zong, er leek toch iets te missen bij het optreden.
Er was geen gebrek aan kwaliteit, wel aan magie, wel aan het epische randje dat Van der Veldes typische stemgeluid een extra zetje had kunnen geven. Zijn gitaarspel is mooi, vol en niet voor de hand liggend, maar mooier zou het zijn geweest met meer uitgebreide arrangementen, iets waarvan hij zelf zegt dat het een wens voor de toekomst is. Hij schuwt het verleden niet; grappige verhalen die de band beleefde vertelt hij vol enthousiasme en regelmatig komen er liedjes voorbij van oudere platen zoals 'Reverence for Fallen Trees'. Daarmee lijkt Van der Velde achteraf positief op die periode terug te kijken. Maar ook het heden speelt een rol. Zo gaat het nieuwe nummer 'Haul' over allerlei gevaren die hij als vader voor zijn kinderen op straat op de loer ziet liggen. Dit toont dan ook dat de nummers wat betreft inhoud wel degelijk strak in elkaar steken, maar dat het de muzikale presentatie is die gebrekkig lijkt.
The Black Atlantic lijkt zich in een tussenfase te bevinden waarin een oude tijd wordt afgesloten en een nieuwe tijd begint. De liedjes op Enshrine behouden het melancholische geluid dat we ook van de eerdere platen kennen. Live klinkt het helaas nog niet zo indrukwekkend. Van der Velde slaagt er niet in om in zijn eentje het publiek te beroeren.
Gezien: Chaya, Emil Landman & The Black Atlantic, vrijdag 15 november 2013 @ ACU, Utrecht