Zeven jaar heeft het geduurd voordat Running in Slomo een opvolger kreeg. Een deel van de verklaring hiervoor ligt in het feit dat de vier bandleden, naast het spelen in Mercy Giants, ook druk zijn met andere muzikale projecten. Drummer Jelle Buma heeft een eenmansband waarmee hij drums en soundscapes brengt, pianist Mark Zuidema heeft zijn eigen band Demi Mazurka, gitarist Bart de Kroon is Homemade Empire en contrabassist en gitarist Maarten Scherrenburg speelt in The Use of Ashes, zijn soloproject March en bij Demi Mazurka. “We zijn alle vier druk met onze muzikale projecten. De nummers die op onze nieuwe plaat staan zijn soms al vijf jaar oud. De meesten hebben ongeveer drie jaar in de studio gelegen. Doordat we de kans kregen de plaat uit te brengen bij Tonefloat werd de vaart erin gezet om dit album af te maken. Het had ook twintig jaar kunnen duren, Tonefloat is onze redding geweest”, vertelt Scherrenburg grinnikend. Buma: “Voor mij is de start voor deze plaat gemaakt toen we op 29 december in Laag Keppel een piano probeerden te stemmen bij dertien graden. Vraag me niet waarom, maar dat moment staat mij bij als een soort omslagpunt waarna we echt met deze plaat aan de slag zijn gegaan.”

Een andere invloed op het maakproces is het feit dat de mannen deels van instrument gewisseld zijn. Scherrenburg speelt nu vooral contrabas en Zuidema de piano, terwijl ze eerder onderling gitaar en basgitaar afwisselden. Alle bandleden zijn het erover eens dat het geluid van de band positief veranderd is. Dat is overigens één van de weinige momenten in het interview dat de mannen het volledig met elkaar eens zijn, op een positieve manier bedoeld dan. Artistieke vrijheid is het meest belangrijke voor de band én voor elk van de bandleden afzonderlijk. Ze nemen alle vier iets eigens mee naar de oefenruimte of de studio en daar maken ze de spreekwoordelijke Mercy Giants-chocolade van. De mannen respecteren elkaars mening en kunnen lachen om elkaars uitgesproken ideeën.

De manier waarop zij ieder afzonderlijk over hun muzikale werk vertellen, zou weleens een blauwdruk kunnen zijn voor de manier waarop de nummers tot stand komen en worden op genomen. “Running in Slomo was eigenlijk best wel een studioplaat. We hebben daar na het opnemen redelijk wat in geknipt en geplakt en nog elektronische instrumenten toegevoegd. Het nieuwe album is veel meer een live-klinkend album. We zijn uitgegaan van de vier basisinstrumenten die de muziek maken en daar hebben we het op de plaat grotendeels bij gehouden. Daardoor is het geluid éénvormiger en klinkt de plaat bescheidener, duidelijker ook”, aldus De Kroon. “Op deze plaat is heel goed te horen hoe onze samenwerking verlopen is, dat voelde heel synergetisch. Het resultaat voelt voor mij echt als een cadeau”, vertelt Zuidema.