Sofie Letitre stapt uit comfortzones en over grenzen

“Ik had verandering nodig om mijzelf weer te ontdekken”

Tekst: Karlijn Hoftijzer / Foto’s: Margriet van Vianen ,

Utrecht heeft er aan de Groningse Sofie Letitre een waardevolle importmuzikant bij. En inburgeren lukt haar aardig: niet alleen speelt ze op menig Utrechts podium, ze heeft een singer-songwritersmiddag opgezet in Café De Stad (Sunwriters Songday) en haar connecties met Knalland werpen muzikale vruchten af. En dan is er natuurlijk haar debuutalbum Back Where We Come From. 3voor12/Utrecht gaat bij haar langs voor een wijntje en een verhaal.

Sofie Letitre staat te wachten in haar deuropening wanneer we aan komen lopen. De afspraak was om te bellen, bij gebrek aan een werkende deurbel. “Mijn telefoon is net uitgevallen, dus daarom sta ik op de uitkijk. Ik kom net vanaf mijn werk en ik geloof dat ik mijn portemonnee kwijt ben. Dat is ook echt iets voor mij; ik ben zo’n chaoot.” Haar baan als psycholoog voert ze niet uit in Utrecht, dus ze pendelt vier dagen per week van en naar haar relatief nieuwe woonplaats. Dat reizen is ze wel gewend. Voordat ze Utrecht 1,5 jaar geleden als nieuwe thuisbasis koos, woonde ze in Groningen en reisde ze op en neer naar Enschede om daar samen met muzikant en producer Ferdy van der Singel in eigen beheer haar debuutalbum Back Where We Come From op te nemen.

Dat vele reizen is echter niet de directe reden dat ze voor Utrecht koos. “Natuurlijk is Utrecht mooi centraal, maar ik liet Groningen achter me, omdat ik ergens anders opnieuw wilde beginnen. Ik had verandering nodig om mijzelf weer te ontdekken.” En dat is precies waar de titelsong op haar album over gaat. “Het is soms heel makkelijk om op het pad te blijven waarop je al die tijd al wandelt. Ik wilde weer terug naar de basis, vandaar dat ik besloot om alles van tafel te gooien en opnieuw te beginnen. Het was belangrijk dat ik uit mijn comfortzone stapte om te realiseren wat ik nou echt wil met mijn muziek. Voordat ik deze plaat maakte, was ik te veel bezig met wat anderen van mij verwachten; Moet het een album worden waarvan ik denk dat anderen die mooi vinden, of een album dat ik zelf mooi vind?”

Ze trekt de wijnglazen uit de kast en schenkt rode wijn in. “Ik zag een beetje op tegen dit interview, ik vind het best ongemakkelijk om lang centraal te staan in een gesprek”. Daar valt weinig van te merken. Sofie kiest haar woorden zorgvuldig, maar vertelt uitgebreid. Een omgekeerde wereld vergeleken met haar werk. “Op mijn werk sta ik in dienst van mijn cliënt, de focus ligt dan op de ander.” Sofie’s album heeft een melancholische ondertoon, het is dus geen gekke gedachte dat ze wellicht inspiratie haalt uit haar gesprekken met cliënten. “Wat ik hoor tijdens mijn werk zijn niet mijn verhalen, dus ook niet mijn belevenissen. Voorwaarde voor mijn nummers is dat ik het zelf echt voel. Daarom kan ik ook niet zomaar een cover zingen als ik me er niet in kan vinden. Een cover op mijn album is ‘I Remember’ van Deadmau5. “Die tekst begrijp ik, dus dat kan ik zingen. Ik haal dus geen inspiratie uit mijn werk, maar niettemin is mijn werk heel belangrijk voor mijn muziek. Ik heb de balans nodig tussen mijn werk en muziek. Als ik na een werkdag thuiskom, is het fijn om even in mijzelf te keren met mijn gitaar. Maar aan de andere kant is mijn werk juist weer een goede afwisseling op het muziek maken. Het verleggen van mijn focus zorgt voor een verfrissende blik op beide werelden”

Maar waar komt die melancholische ondertoon dan vandaan? “Ik denk dat dat voornamelijk een smaakkwestie is. Ik ben geen zwaarmoedig mens, maar ik heb zeker wel een donkere kant. Op de momenten dat die naar boven komt, schrijf ik mijn nummers. Wat daarin trouwens verfrissend werkt, zijn de samenwerkingen die ik doe met andere artiesten. Zo heb ik samengewerkt met het dj-duo June Miller waarvoor ik een tekst heb geschreven en gezongen voor een dancetrack, dat is dus weer totaal iets anders. Op die manier ben ik weer op een heel andere manier creatief met muziek.

Sofie verlegt haar grenzen niet alleen door te verhuizen en te werken met dj’s. Een andere manier waarop ze haar horizon verbreedt, is door onderdeel te zijn van het Utrechtse muzikantencollectief Knalland. “Het werken met de muzikanten van Knalland inspireert me enorm. Maar niet alleen die inspiratie helpt me vooruit. Ik leer ook veel nieuwe mensen kennen. Wat fijn is, omdat ik nauwelijks mensen kende in Utrecht toen ik hier kwam wonen en geen ster ben in ‘netwerken’. Ook door het organiseren van de Sunwriters Songday heb ik veel nieuwe contacten opgedaan.”

Naast grenzen verleggen, optreden en stiekem toch netwerken, heeft de zangeres ook nog tijd voor nieuw werk. En ook hier kijkt ze weer verder dan waar ze nu staat. “Mijn nieuwe plaat gaat wel anders worden. De basis van mijn geluid zal waarschijnlijk wel blijven, maar ik wil het nu anders aanpakken. Op Back Where We Come From staan ‘echte liedjes’, ze hebben een kop en een staart. In mijn nieuwe werk wil ik verder gaan dan dat, meer experimenteren met het vaste recept. Inspiratie daarvoor haal ik bijvoorbeeld uit de nummers van Radiohead. Daarbij kun je tien minuten luisteren naar een nummer en dan totaal vergeten waar je ook alweer in het nummer zat.”

Sofie vertelt op een bedachtzame manier over muziek en werk. Haar keuzes lijken weloverwogen en ze kiest bewust voor nieuwe uitdagingen. Pas aan het eind van de avond worden we weer herinnerd aan haar chaotische leven. “Ik ga straks trouwens maar even mijn ov-chipkaart blokkeren. Of morgenochtend. In elk geval voordat we om tien uur weer gaan repeteren. Het wordt een druk weekend”

Te zien: Sofie Letitre, vrijdag 19 april, 16.00 uur @ The Village Coffee & Music, Utrecht