De show van vanavond maakt deel uit van het talentontwikkelingsprogramma Proud Of The South, waarbij een aantal Brabantse poppodia de handen ineen geslagen heeft om enkele bands uit de regio extra in de schijnwerpers te zetten. Nergens zal die noemer zo toepasselijk zijn als bij dit gezelschap, dat niet alleen zijn oorsprong heeft in onze zuidelijke contreien, maar ook nog eens sterk georiënteerd is op de muziek en cultuur van het Amerikaanse Zuiden: een plek waar men al verscheidene keren op tour is geweest, en waar sommige leden zelfs eventjes de gevangenis van binnen hebben gezien… Men begint vandaag echter behoorlijk lieflijk, of in ieder geval tamelijk rustig, met een aantal ballades waarin het inmiddels veelgeprezen bezielde stemgeluid van mevrouw Bradley onbetwist centraal staat. De broeierige, smeulende ondertoon is echter ook hier al onmiskenbaar, en blijft gedurende het hele concert aanwezig, of de band nu (sterke) verhalen vertelt over het langdurig bedrijven van de liefde of over moord en doodslag, of men zich nu wendt tot sfeervolle country of uit zijn dak gaat op ouderwetse rock ‘n’ roll.
Bradley’s Circus dompelt 013 in zuidelijke broeierigheid
Frontvrouw staat alweer klaar voor nieuw Amerikaans avontuur
Het aantal hoogblonde dames en in geruite overhemden gestoken heren was weer eens nauwelijks te tellen bij het optreden dat Bradley’s Circus afgelopen zaterdag in de Kleine Zaal van 013 gaf. Het paste uitstekend bij de sfeer die de Americanaband van eigen bodem neerzette tijdens één van de laatste concerten voor het vertrek van ‘leading lady’ Mattanja Joy Bradley naar de Verenigde Staten.
De afwisseling en dynamiek die het vijftal in deze zeer consistente performance weet te leggen, is sowieso bewonderenswaardig, en de vloeiende vermenging van anekdotische en muzikale elementen roept associaties op met het fenomeen van de ‘roadshow’ zoals dat aan de andere kant van de Atlantische Oceaan bestaat. Gezien die sterke Amerikaanse inslag van zowel muziek als presentatie hoeft het geenszins te verbazen dat Mattanja Joy Bradley besloten heeft vanaf januari wederom voor een jaar in haar ‘geestelijke thuisland’ te vertoeven. Daarmee is het optreden van deze avond voorlopig één van de laatste van de band. Dat is natuurlijk jammer voor de trouwe aanhang, maar in ieder geval geven de dames en heren op het podium vandaag een uitstekend visitekaartje af met een twee uur durende show, waarin het samenspel voortdurend voorbeeldig is en ieder lid bovendien de gelegenheid krijgt om individueel te schitteren. Na enkele toegiften, waarin zuidelijke muziekstad bij uitnemendheid New Orleans wordt bezongen en nog een laatste maal uitbundig gerockt kan worden, is de koek echter definitief op, hoewel de podiumlichten nog enkele minuten veelbelovend blijven schijnen. Uiteindelijk duikt gitarist André van den Boogaart echter niet op de planken, maar in de zaal op om gratis posters uit te delen aan de meest loyale bezoekers: een sympathiek slot van een bijzonder sfeervolle bijeenkomst.