De hypothese
Het kan twee kanten op gaan. Kan Colin zichzelf overtreffen na het massale succes van het hiphop orkest en The Kyteman Orchestra? Is het een verwoede poging zichzelf opnieuw uit te vinden maar dat weinig inhoudelijks toevoegt? Of is dit een soort nieuw muzikaal walhalla waar alle eindjes op de stroom van de flow en het moment bij elkaar komen?
De podiumopstelling
Links vijf blazers, rechts vijf strijkers en in het midden de machinerie van de basisband waaronder een echte piano, twee drummers, een percussiestellage en een bak van synthesizers. In het midden Colin Benders.
De waarneming
Het enige nadeel van de werkelijke uitvoering van dit concept is dat het visuele aspect zo razend maar dan ook razend interessant is. Je ziet de muzikanten denken en ontwikkelen op' het podium. Vooral de communicatie onderling trekt aandacht. De blazers die onderling een blazersthema uitleggen, de strijkers die via een in-ear systeem elkaar aanwijzingen geven, de drummers die elkaar een drumgroove voorspelen. Het blijft het hele optreden lang mateloos fascineren. Wat is dan het nadeel? Doordat het visuele aspect zo ontzettend interessant is, leidt dat wel eens af van de muzikale vernuftigheid. Het is natuurlijk aan de luisteraar/kijker zelf om de ogen te sluiten en te genieten.
De ervaring van het hele optreden is natuurlijk uniek. Je hebt echt het gevoel dat je dit optreden in dit moment met deze mensen maar één keer meemaakt. Wat dat betreft zou je naar elke show moeten. Elk concert is uniek en eenmalig - het concept interessant genoeg om meermaals uitgevoerd te zien. De muzikanten hebben eindeloos zichtbaar plezier en het publiek geniet met volle teugen.
Kyteman trotseert overvolle grote zaal Muziekcentrum
Volledige live-jam neemt heel Enschede mee op reis door muziekland
Kyteman komt met een nieuw concept: een concert dat volledig wordt gevuld met een gestuurde jam. De zaal is overvol en ligt aan zijn voeten. Een dynamisch spektakel afgelopen weekend in Enschede.
Het moet gezegd worden: iedereen op het podium is muzikaal geniaal. Elke muzikant beheerst zijn instrument tot in de puntjes en heeft een ver ontwikkeld muzikale voorstelling. Tijdens de show wordt onderling druk overlegd over wat er moet gebeuren en meermaals lukt dit - zonder het voorgespeeld te hebben - uitstekend. De strakke innovatieve blazerslicks donderen over het podium. Werkelijk fenomenaal. Wat ook gezegd moet worden: Colin Benders voegt echt heel veel toe. Bij een normale jam zou het geheel wellicht toch eerder uitmonden in een stuurloze geluidsbrei waar iedereen het vooral naar zijn zin heeft. In dit geval weet Benders zijn muzikanten uit te dagen en te sturen naar wateren waar ze zelf niet heen zouden gaan waardoor er zeer interessante muzikale landschappen worden gecreëerd.
De show
Als de muzikanten zijn opgekomen, begint het concert met een reeks blazersakkoorden die uitmonden in een flinke drumgroove. Een kort voorwoord van Benders en door! Nummers duren vaak een kwartier, maar zijn nooit saai. De blazers komen met wat ijzersterke licks door een jazzy/funky track. Dan neemt rapper Pax het woord en legt een improvisatie neer. Niet veel later neemt ook Blaxtar de mic: All Aboard! De trombonist/sousafoonspeler krijgt ruim de tijd om door een tot kalmering gedwongen pianobedje een flinke solo neer te zetten. Terwijl de achtergrondmuziek afwisselt stuurt de zwetende trombonespeler het publiek langs verschillende wateren. Hij wordt met open armen en warm applaus ontvangen. Een drum and bass stuk in 11/8e maatvoering schuwt de groep niet, waarna niet veel later de handen in de lucht gaan op een super steady hiphop groove. Dit gaat weer over in een rustgevend strijkersbedje. "We gaan nog één instart doen" waarna het publiek al getreurd is voorbereid op het einde. Wat een ervaring!