Alles voor de muziek

Voor Minirok staat de bindende factor van muziek centraal

Wil Delissen ,

Het zonnetje schijnt warm als koers wordt gezet naar alweer de negende editie van Minirok. Eens per jaar schudt Stramproy op haar huisvesten als het festival, doorgaans met een internationale keur aan bands, van start gaat. Ook dit keer is de organisatie erin geslaagd een diverse line-up samen te stellen en geven naast Nederlandse ook Belgische bands acte de présence.

Voor de gemiddelde muziekliefhebber doen de twee Nederlandse bands Texas Radio en Stuurbaard Bakkebaard nog wel een belletje rinkelen. Zij delen vandaag het podium met Orange Maplewood (ook uit Nederland) en de Belgische bands Baltimore, Humble Flirt en Melting Time. De vier laatstgenoemde acts zijn weliswaar iets minder ingeburgerd, maar dat maakt het juist aantrekkelijk voor de muziekontdekker, die toch vaak te vinden is op dit soort kleinschalige festivals.

Minirok is zo’n festival dat het moet hebben van liefhebbers uit de regio Weert. De bezoekers bestaan voor een groot deel uit gezinnen met kinderen en de organisatie speelt daar feilloos op in door één zijde van het terrein in te richten met diverse springkussens en een ijskar. Het aanzien alleen al van die bonte verzameling geeft de kleinsten onder bezoekers vast het gevoel zich in een waar paradijs te bevinden.

Daarnaast geven jonge gasten van de lokale dansschool Fresh tussen de bedrijven door twee breakdance demonstraties.

Aan de randvoorwaarden is dus voldaan, het is nu aan de bands het muzikale succes waar te maken. En dat gebeurt zonder uitzondering.

Het is drie uur als presentator van dit jaar Bas Machiels BaltimOre aankondigt. Je zou zeggen dat het niet makkelijk is festivalpubliek op te warmen met psychedelische rock. De vier mannen uit Kinrooi draaien er echter hun hand niet voor om. De groep die volgt, Humble Flirt, blijft in die zweverige sfeer en weet de aanwezigen te raken, met nummers die langzaam toewerken naar energieke hoogtepunten. Dan is het de beurt aan Orange Maplewood. Intense, melancholische, wazige Rock ’n Roll gebracht op een energieke en vooral opgewekte manier. Na enkele nummers wordt iedereen in het publiek met de naam Rob gevraagd het podium op te komen. Eén toeschouwer geeft gehoor hieraan en pakt zijn momentje.

De band die geen aankondiging nodig heeft is Stuurbaard Bakkebaard. Op een leeg podium start de bassist een herhalend ritme en één voor één voegen zijn makkers zich bij hem. Bij deze opening brengt de zanger vlak voor het podium een speciale serenade aan de veel geziene gehandicapte muziekaanbidster, die regionale concerten en festivals aanschouwd vanuit haar rolstoel. Wat volgt is een knallende show. Met hun rauwe, meeslepende klanken wordt het dansende publiek ingepakt.

Voor een kort intermezzo door het duo Scrappy Tapes wordt het publiek gevraagd te verkassen naar de tent. Het Belgische tweetal, bestaande uit drums en gitaar/zang, brengt op een sublieme wijze een kruising ten gehore tussen de jaren ‘30 Blues en de jaren ‘50 en ‘60 Rockabilly. De tent broeit en stilstaan is geen optie.

Terug op het hoofdpodium mag Melting Time wel de verrassing van de dag worden genoemd. “De band doet bij vlagen denken aan de oude Editors”, zo klinkt de aankondiging. Hoofdrol op het podium speelt de gitarist, die met zijn onconventionele dansbewegingen de opzwepende uitwerking van de muziek versterkt. Daarmee zeker niet te kort doende aan de andere drie bandleden, die met hun individuele kwaliteiten mede bijdragen aan de totstandkoming van wat na afloop een explosieve, meeslepende en pakkende show mag worden genoemd.

Afsluiter van de dag is Texas Radio. Met de psychedelische Hammondorgelklanken en de typische stemgeluid van de zanger liggen associaties met The Doors voor de hand. De band trakteert het publiek op een krachtig optreden dat aansteekt tot dansen. Een waardige cliffhanger voor de tiende editie van Minirok volgend jaar.