Bij binnenkomst in het ondergrondse repetitiehok voel je al meteen dat hier wat gebeurt. Een compleet repetitiehok vol met instrumenten en apparaten, inclusief bioscoopstoelen en sfeervolle lichtjes, aan het plafond en op de vloer. De broedplaats van Pacific Horrific. Een nieuwe, jonge band, bestaande uit Jacky van de Munckhof, Victor Benders, Jeroen Verstappen en Jip Weijers.

Het lijkt of jullie hier al jaren zitten? Hoe lang zijn jullie bezig met de band?
Victor: "Het idee om een nieuwe band te starten is ongeveer een jaar geleden begonnen. Jacky en ik hadden het idee om iets te gaan doen met Dance en Indie. We vonden het allebei vet, maar we konden niet kiezen. We wilden dus op zoek naar een mengelmoes van beide stijlen. Op een gegeven moment zijn we gestart met Ableton en zijn we teksten gaan schrijven. Daarvan zijn ook veel direct daarna in de prullenbak beland.
Net na de zomer hadden we een idee en een naam. We zagen het complete plaatje voor ons. Na die ingeving zijn we diezelfde dag nog muziek gaan maken en de dag erop hebben we meteen foto's gemaakt.

De eerste contouren van een nieuwe band waren zichtbaar. Met Jacky en Victor was Pacific Horrific geboren, maar nog lang niet compleet.

Jacky: "Nadat we een begin hadden gemaakt hebben we een weekendje in een bungalow geboekt. In een bos, afgezonderd van de buitenwereld. We waren toe aan een volgende stap. Er moest iemand bijkomen om zo het plaatje weer uit te breiden. Toevallig kwamen we in contact met Jip. Victor kende hem van vroeger, uit de tijd dat ze samen nog gitaar speelden. Hem hebben we twee weken na de eerste ontmoeting gewoon meegenomen in de bungalow."

Jip: "Dat weekend hebben we 'flink op elkaars lippen gezeten' en lekker muziek gemaakt. Het klikte en ik rolde er vanzelf in. "

Pacific Horrific was opeens een drietal. Een aantal maanden geleden schaarde Jeroen zich bij de band.

Jeroen: "Victor heeft me ooit in de kroeg aangesproken of ik nog drumde en hoe het met de muziek zat. Ik wist dat Victor en Jacky bezig waren, maar van Jip wist ik het niet. Dat was een verrassing voor mij. We hebben het er die avond over gehad, met de uitnodiging om een keer langs te komen. Het is daarna een tijdje stil geweest. Na een aantal weken kreeg ik opeens een sms: 'of ik morgen langs wilde komen'.
Toen ik wat jonger was heb ik gedrumd. Nadat ik mijn drumstel af had geslagen vonden mijn ouders het wel genoeg met de herrie. Toen ben ik beats gaan maken en dat komt nu ook goed van pas.

Victor voegt daar aan toe: Toen Jeroen hier voor de eerste keer binnen kwam, had hij twee eisen: Eén: het elektrisch drumstel moet meteen weg. Twee: we gaan hier de hele zooi opruimen!"

Inmiddels hebben ze geen weekendje bungalowpark meer nodig?

"Nee, nu hebben we onze eigen huiskamer. We missen alleen een douche, magnetron en een koelkast."

Jeroen: "Het voelt als ons tweede thuis. Laatst was ik wat dingen voor mijzelf aan het opnemen toen Jip ineens binnen kwam met zijn boekentas. Hij begon hier een beetje huiswerk te maken. "

Er zijn geen ramen in het repetitiehok te bekennen en er is geen klok aan de muur te vinden. Daardoor is de band volledig afgesloten. Kiezen jullie hier bewust voor?

Victor: "Het is een soort Time Warp. Het is geen uitzondering dat het buiten licht is als we binnenkomen en donker is als we de deur achter ons dicht doen. Het tijdsbesef zijn we vaak kwijt en dat is een goed teken, denk ik.

Om zo intensief met elkaar tijd door te brengen in deze ruimte en mooie muziek te maken moet het goed klikken. Hoe krijgen jullie dit voor elkaar?

Victor "Met het schrijven van de muziek kijken we kritisch naar elkaar. Het eindproduct moet ons alle vier liggen. Als iets ons niet bevalt dan zeggen we dat. Iedereen heeft overal inspraak in.
De reden waarom het goed gaat is dat iedereen begaan is met de muziek. Daardoor wordt er ook niet op elkaars tenen getrapt. We zijn erg gelukkig met deze klik en eensgezindheid. Wat dat betreft zijn we vier 'lucky bastards'. We komen uit totaal verschillende takken en vriendengroepen en binnen een half jaar zijn we broers geworden. Misschien een slechte metafoor, maar ik moet 'm toch echt gebruiken."

Jeroen: "Waar ik heel trots op ben is dat we in een hele korte tijd elkaar niet alleen goed hebben leren kennen, veel hebben gedaan en veel hebben geschreven - niet dat het altijd even makkelijk was - maar dat het altijd positief beladen is geweest. Het is een reis geweest om alles te vinden en te ontdekken. Belangrijk onderdeel daarin is Ableton.
We zijn extreem kritisch, maar we proberen altijd positief te blijven.

Pacific Horrific, een opvallende naam die nogal wat vraagtekens zal oproepen bij het publiek. Vertel...

Jacky: "Ik kan me voorstellen dat de naam in eerste instantie een beetje afschrikt. Het is een band naam met twee uiterste: Pacific geeft warmte, Horrific heeft iets angstigs."
"En het rijmt," voegt Jip hier lachend aan toe.

"De rest laten we volledig over aan de luisteraar, evenals de teksten. We willen het avontuur aan gaan en hiermee een sfeer neerzetten in plaats van een specifiek verhaal vertellen. Het is niet de veilige manier die we willen bewandelen. Pacific Horrific schept een beeld, naam en de muziek. De rest laten we over aan de interpretatie van de luisteraar."

Tot nu toe heeft de band nog maar één 'bescheiden' optreden gegeven. Dit was bij de Elevator Sessions in Utrecht.

Jip: "Daar hebben we een semi-akoestische set gespeeld met kleine liedjes. Dat was ons eerste optreden. We speelden op zeven hoog op een vol balkon. Het was een succes, maar het riep ook vraagtekens bij ons op: we dachten dat we het merendeel van die liedjes mee konden nemen naar de elektrische live set, maar kwamen er al snel erachter dat dit jammer zou zijn van de liedjes zoals ze bedoeld waren. We zijn compleet nieuwe nummers gaan schrijven: bombastischer, met meer Dance invloeden.

Jeroen: "Ik zou het eerder elektronisch willen noemen dan Dance. We spelen met z'n vieren: twee gitaristen, een drummer en een zanger. Nu loopt er een zware bas mee met de nummers en maken we gebruik van synthesizers, Ambient, en piano. Dit hebben we allemaal zelf ingespeeld en dit loopt live mee. In onze ogen is dit een concept dat fris, jong en speels is.
Als iemand stilstaat is het niet goed. De 'vibe' is dan ook heel belangrijk in onze muziek. Ik zou niet per se zeggen dat elke track heel dansbaar is, want dat is voor iedereen anders, maar iedere track moet je op een bepaalde manier wel in beweging brengen.

We hebben nummers die we bestemmen als festivaltrack en nummers die we bestempelen als luisterplaat. Daar zijn we bewust mee bezig. Het moet een bepaald effect hebben, maar hoe we dat bereiken maakt ons niet zoveel uit. Of we het nu met twee gitaren, een gitaar, een piano, een harde drum, of een xylofoon bereiken, als het maar die 'vibe' heeft, met een Pacific randje."

De bandleden hebben allemaal verschillende achtergronden in de muziek. Is dit ingewikkeld of juist een geluk?

Jeroen: "De verscheidenheid in muzieksmaak helpt ons zeker in het proces. Het is niet zo dat ieder zijn eigen instrument heeft en zich alleen daarop concentreert. Iedereen moet een beetje van alles kunnen. Victor kan zo achter de drums springen, of ik kan gitaar gaan spelen. Het is vooral belangrijk dat we allemaal met de software overweg kunnen.  Victor heeft Ableton doorgeduwd na de Elevator Sessions. Ableton ís Pacific Horrific, zou je kunnen zeggen. De click track is hierin erg belangrijk. We zijn begonnen met Ableton om wat lijntjes in te tekenen en nu gebruiken we het ook om op te nemen, live te gebruiken en om sommige instrumenten uit de software te halen."

Dit weekend speelt Pacific Horrific op het Zomaarpop festival. Het eerste echte optreden, met de versterkte, elektronische set. Is er al spanning?

"We hebben er heel veel zin in, maar het is natuurlijk wel spannend. Al is het vooral gezonde spanning. We maken muziek die dicht bij ons staat. We hoeven ons niet door gekke bochten te wringen. De meest ingewikkelde gitaarlijnen en de meest uitbundige drumpartijen zullen niet gespeeld worden tijdens de set. We zijn niet bang om dingen in te leveren, als het maar ten goede komt van de muziek. Als het werkt, werkt het.
We willen de sfeer van hier, het repetitiehok, overbrengen op het podium. Het is dus een soort 'repetitiehok on tour'. Wij hopen dat we een hele mooie set gaan spelen, kort, maar krachtig. We hebben extreem hard naar deze set toegewerkt."

Wat zijn de plannen voor de toekomst?

Jacky "Na de show op Zomaarpop moeten we denk ik een sabbatical van 1 à 2 weken inlassen. Het is een harde tijd geweest. Na deze show bouwen we langzaam op naar een EP, dat is een van de belangrijkste speerpunten van het moment. We willen onze fans even laten zien dat we hard bezig zijn, maar daarna gaan we vol voor de EP. "

In het repetitiehok is een opvallend 'persoon' aanwezig. Een uil kijkt uit over de band. Heeft hij een speciale betekenis voor jullie als band?

Jacky: "Dat is Balthazar, onze mascotte. Hij waakt over ons. Ik heb hem gekocht voor Victor z'n verjaardag en hij is ook mee naar het bungalowpark geweest. Hij hoort er wel een beetje bij. Misschien gaat hij wel mee naar optredens."

Victor: "Als je diep in z'n ogen kijkt zegt hij: houdt je bek en werk door"

Dit weekend komt Pacific Horrific even uit hun huiskamer en zullen ze zich laten zien aan het publiek. Daarna zullen we weer even moeten wachten.

Victor: "We doen dit bewust. We steken hier heel veel tijd in en we willen het onderste uit de kan halen. Het is raar omdat na een half jaar al te zeggen, maar het voelt goed.
Het gaat een eigen leven leiden. Mensen in de omgeving die heel erg benieuwd zijn, terwijl we nog volop bezig zijn met experimenteren. Aan de ene kant is het cool dat mensen nu al nieuwsgierig zijn, maar andere kant is het ook een beetje spannend. Wij staan er met z'n allen achter, maar we zijn ook benieuwd wat iedereen buiten het repetitiehok er van vindt.
Het is het vetste waar ik ooit mee bezig ben geweest. Natuurlijk is het mooi als het positief wordt ontvangen, maar we zijn erg blij en gelukkig dat we dit kunnen doen. "

De eerste kennismaking met dit nieuwe Indie-Dance collectief is er in ieder geval. Nu is het aan het publiek om het verder te ontdekken: Pacific Horrific, langzaam kruipen ze uit hun schulp.

Website: http://www.pacifichorrific.com
Facebook: https://www.facebook.com/pacifichorrific
Twitter: https://twitter.com/PacificHorrific