Bizar & Bijzonder

De meest memorabele momenten van 2014 op een rijtje

Redactie 3voor12 groningen Foto's: Jan Westerhof, Bob de Vries, Joey Feikens, Harold Zijp en Niels Cornelis Meijer ,

Naarmate de jaarwisseling nadert, wordt in Nederland de muzikale balans opgemaakt. De eindejaarslijstjes schieten weer als paddenstoelen uit de grond. Niet zo gek ook, want het was weer een actief jaartje in ‘muziekland’. Hiervan heeft 3voor12 groningen je in 2014 zo goed mogelijk op de hoogte proberen te houden door middel van aankondigingen, interviews, achtergrondartikelen en recensies. Maar hoe hebben de schrijvers en redacteurs achter deze artikelen het jaar ervaren?

Hier een ander eindlijstje dan je misschien gewend bent. De mensen die jou het afgelopen jaar zo goed mogelijk up to date hebben gehouden over de muzikale ontwikkelingen in Groningen, delen nu hun persoonlijke ervaringen. Wat is hen het meeste bijgebleven dit jaar, zowel in positieve als twijfelachtige zin? Je leest het hier. De meest bijzondere én bizarre muzikale ervaringen van 2014, volgens de redactie zelf.

SASKIA EVERS

Bijzonder: traumahelikopter
In maart presenteerde de trots van Groningen-Noord, traumahelikopter, zijn tweede langspeler in Vera. Het drietal zorgde voor een wervelwind aan energie in de Groningse poptempel. De avond bracht aanstekelijke, dansbare garagepunk, waar het publiek wild en blij op danste en crowdsurfte terwijl zwartgallige teksten als Last Night I Dreamt I Killed Myself vol enthousiasme werden meegeschreeuwd. Ook frontman Mark Lada sprong met gitaar op de handen van het publiek en speelde crowdsurfend verder. Samen met support-act Afterpartees en een uitstekende DJ-set zorgde traumahelikopter voor één van de meest bijzondere en memorabele avonden van 2014.

Bizar: The Orwells en The Beards
Net zo bijzonder, maar zeker een tikje bizarder was het optreden van The Orwells op Noorderzon. Naast catchy dansbare garagerock bracht de Amerikaanse band ook een stomdronken zanger met zich mee. Cuomo verkende alle hoeken van het podium, klom in stellages, viel in de plantsoenvijver en hing ondersteboven aan een metalen buis boven de vijver. Als klap op de vuurpijl werden de vocalen van het bekendste nummer Who Needs You vervangen door een kots-in-de-vijver-demonstratie. Iets minder acrobatisch maar wel bizar was het recente optreden van The Beards in Vera. Niet alleen ging elk nummer in het repertoire over baarden: het was een groot baarden-adoratie-festijn. Baarden werden aangeraakt, bezongen, bejubeld, gekamd en een enthousiaste bebaarde toeschouwer legde zelf The Bearded Pledge af. Meest verrassend: het klonk nog goed ook!

LILIAN ZIELSTRA

Bijzonder: Rudy Lentze
We kwamen eigenlijk voor J Mascis (van Dinosaur Jr), maar werden overtuigd door zijn voorprogramma Rudy Lentze. De Groningse muzikant stapt het podium op, pakt zijn gitaar en begint te spelen. Zijn performance is bescheiden. Maar wanneer hij speelt en zingt, raken we meegesleept en luisteren we met open mond. Het is niet te ontkennen: deze man heeft het.

Bizar: White Lung
De Canadese punkband White Lung speelde in november in Vera en verbaasde het publiek door een wel heel bondig optreden. De verwachtingen waren hoog en het publiek was enthousiast, maar dat enthousiasme werd al gauw getemperd door de ongeïnteresseerde houding van de bandleden. Helemaal bizar werd het, toen de band na iets meer dan een half uur van het podium afstapte en weigerde een toegift te geven. De reacties waren dan ook vol ongeloof: ‘Is het nu al afgelopen?!’.

DAAN HOFSTEE

Bijzonder: Jagwar Ma
Mijn absolute hoogtepunt van 2014 is het optreden van de Australische band Jagwar Ma op het prachtige Noorderzon. Toen ik zag dat de band het Hoge Noorden aan zou doen maakte mijn hart een sprongetje. Misschien was het niet hun allerbeste of meest spectaculaire optreden van het jaar, maar de bedwelmende en hypnotiserende beats zijn lang bij mij blijven hangen. Fantastisch!

Bizar: The Orwells
Voor degenen die hierbij zijn geweest hoef je niet uit te leggen waarom dit het meest bizarre moment van 2014 was. De zwaar verdoofde zanger Mario Cuomo van The Orwells maakte deze zomeravond tot een onvergetelijke. Eerst ondersteboven hangend aan het podium, met zijn lange blonde lokken in het water. Daarna springend van het podium, om vervolgens hinkend het optreden voort te zetten. En als klap op de vuurpijl nummerslang kotsen in het water. En de band maar lekker doorspelen. De één walgde ervan, de ander vond het fantastisch. Bizar.

NINA KNAACK

Bijzonder: Typhoon
Het was lang geleden dat Typhoon in Groningen speelde, en dat was te merken toen hij in november er dan eindelijk weer was. Binnen no-time was het concert uitverkocht, dus Simplon stond vol enthousiaste mensen. De sfeer zat er vanaf het begin al in en het ging de hele avond volle bak door. Springen en nog hoger springen. Meezingen en nog harder schreeuwen. Hoewel ik totaal geen hiphop-fan ben en normaal gesproken ook niet hou van rap, had ik een geweldige avond. Ik voelde de energie van het publiek en de wederzijdse liefde. Typhoon is een koning, een keizer én een motherfucking admiraal. Het bijzondere is echter dat hij alle mensen in de zaal laat voelen dat zij dat ook zijn. Iedereen was de baas.

Bizar: The UV Race
Het was één van de weinige zwoele zomeravonden in Nederland dit jaar: zaterdag 26 juli 2014. Hoewel het buiten warm genoeg was om de avond op een terras door te brengen, zochten een hoop mensen samen met mij de hitte op in Vera. Drie verschillende acts met als meest bijzondere en bizarre hoogtepunt The UV Race uit Australië. Niet bizar om de muziek per se, want die was goed. Wel heel memorabel door frontman Marcus. Ontzettend dik, vol tatoeages en slechts gekleed in een grote witte onderbroek. Oh, en een mariniershoedje niet te vergeten. Al zingend en schreeuwend pulkte hij gedurende het hele concert met zijn worstenvingers in zijn navel. Onsmakelijk en vreselijk om aan te zien, maar daarmee ook onvergetelijk bizar.

LOTTE VAN ES

Bijzonder: Nina Kraviz
Tijdens Paradigm Festival 2014 was Nina Kraviz voor mij de perfecte afsluiting van een perfecte dag. Het had de hele dag niet geregend, de sfeer was goed en het festivalterrein zag er fantastisch uit. Met name de aankleding van de main stage, waar ook Kraviz draaide, was spectaculair. Geheel in de stijl van het thema; Maison de Paradigme, was het podium opgebouwd uit verschillende ‘kamers’ die samen een huis vormden. Het publiek keek zijn ogen uit, want het Paradigm-huis werd bewoond door dansers, acteurs, goochelaars en andere interessante figuren. Het dak van dit huis ging er figuurlijk af toen Nina Kraviz de afsluitende set draaide. Het was alsof de hele dag was opgebouwd naar dit moment van euforie waarop iedereen zich besefte dat dit een prachtig laatste zomerdagje was geweest.

Bizar: FM Belfast
Op een gure novemberavond stond FM Belfast samen met supportact Berndsen in Simplon. Het was zo’n avond waarop je eigenlijk liever op je bank bleef hangen en niet bijzonder veel verwachtingen hebt van je avond. Toen ik de meer-leeg-dan-volle Simplonzaal zag werden die verwachtingen niet bepaald verhoogd. Aan het einde van de avond moest ik deze echter volledig bijstellen. Wat een fantastische IJslandse lui waren dat! De stuk voor stuk prettig gestoorde bandleden pakten bij het eerste nummer de zaal volledig in en iedereen stond te springen. Al snel vlogen er slingers en kledingstukken door de zaal, werd er gebreakdancet en gerapt. Het was alsof het zomer was in de zaal en we op een uitverkocht festival waren. Misschien merkte de band dit zelf ook wel, want aan het eind stonden alle leden in hun ondergoed.

ROBERT HAAN

Bijzonder: Together Pangea
Together Pangea speelde in Vera. Fantastische rockband. Ze zetten een ontzettende goede, opzwepende show neer. Op lokaal gebied: traumahelikopter met het optreden tijdens hun plaatpresentatie was fantastisch. Ze overtreffen zichzelf steeds en steeds weer.

Bizar: Fuckhead
De Oostenrijkse band Fuckhead tijdens Eurosonic. Halfnaakte mannen die bij het begin van hun concert verkleed als windmolens op een soort van hardcore beat door de zaal heen draaien, tien minuten lang. Ik vond de muziek helaas niet om aan te horen.

SANNETTE DE GROES

Bijzonder: Kovacs
Noorderzon 2014 was een editie met vele bijzondere momenten. Zoals het feit dat het deze editie veel regende maar elke avond toch droog eindigde. Een bijzonder moment vond ik het optreden van Kovacs. Het nummer My Love maakte zichtbaar veel indruk op het aanwezige publiek en mensen waren zelfs bereid om in plassen water te zitten om het goed te kunnen zien. Kovacs past echt perfect in de setting van Noorderzon.

Bizar: ...And The Gods Made Coffee
Een bizar moment voor mij was tijdens het optreden van bluesrockpunkmetal band …And The Gods Made Coffee tijdens de halve finale van de POPgroningen Talent Awards. Eerst was het de beurt aan popband Tied Laces, een soort One Direction met instrumenten. Tied Laces had een grote schare aan vrouwelijke fans meegenomen die allemaal erg beteuterd keken tijdens het optreden van …And The Gods Made Coffee. Zanger Gerald houdt ervan om het hele optreden in het publiek te staan en de Tied Laces fans wisten niet goed wat ze overkwam. Erg vermakelijk om naar te kijken.

MARISSA SNITJER

Bijzonder: Together Pangea
Soms heb je dat; je ontdekt een band op het internet en een paar maanden later staan ze in Vera. Zonder ook maar veel van het repertoire te kennen koop je gewoon een ticket, omdat je nieuwsgierig bent. Diezelfde avond loop je de zaal uit, compleet overdonderd, want: wat was dit vet! Dit overkwam mij afgelopen jaar bij Together Pangea. Ik ben compleet weggeblazen door de energieke show van de drie mannen en de rauwe en onvoorspelbare rock-‘n-roll die zij maken. Het publiek was uitzinnig, net als de band. De mannen wisten hoe zij hun enthousiasme konden overbrengen en hebben met veel overtuiging gespeeld. Sinds die ene dag durf ik mij zowaar fan te noemen van deze Amerikaanse rockers.

Bizar: The Orwells
Afgelopen zomer, op één van de mooiste festivals van Groningen, was het meest vreemdste doch interessantste optreden van 2014. Of zelfs van alles wat ik ooit gezien heb (en dat is best veel). Op Noorderzon dit jaar stond een Amerikaans indie-rock bandje The Orwells het festival kapot te spelen. Maar dan ook echt letterlijk. De dronken zanger deed van alles om het optreden zo interessant (lees: bizar) mogelijk te houden: van aan het op-de-kop aan het podium hangen tot aan in het water springen en vervolgens de natte kleding uittrekken, en van een nummer lang staan kotsen tot in de palen van het podium klimmen. Ik heb oprecht het hele optreden met verbazing staan kijken, maar ook met kramp in mijn kaken van het lachen. Dit optreden weet ik op mijn negentigste verjaardag nog tot in detail na te vertellen.