Het is een druilerige vrijdagavond. Merleyn is al wekenlang uitverkocht voor de ep-release van Wolves Dressed In Sheep. Het heeft lang geduurd voordat het debuut van de band verscheen. Er hangt dan ook een bepaalde buzz in de lucht voorafgaand aan het optreden. Natuurlijk zijn vrienden en familie massaal komen opdagen, maar een flink deel van het publiek lijkt toch echt voor de muziek te komen en heeft de band waarschijnlijk al eens ergens zien optreden.
Het is aan Thaïti om de zaal op te warmen. Het blijkt het eerste optreden te zijn van deze band en ze weet behoorlijk wat indruk te maken. Het is verbazingwekkend hoe Thaïti bij hun eerste optreden gelijk al een eigen sound weet neer te zetten, ergens tussen Happy Mondays, B52’s en vleugje Red Hot Chili Peppers in. Het swingt en het funkt. In een mum van tijd is de zaal om en wordt er enthousiast meegeklapt en gedanst. De bongo- en cowbellspeler (!) zorgt voor wat exotischere ritmes en twee zangeressen/danseressen zijn de blikvangers. Het plaatje klopt al helemaal.
Warm onthaal bij ep-release Wolves Dressed In Sheep
Indiepopband maakt buzz waar in uitverkocht Merleyn
Na ruim drie jaar en vele optredens, waaronder de finale van de Roos van Nijmegen in 2013 en de popronde van afgelopen najaar, is er eindelijk een ep verschenen van Wolves Dressed In Sheep. Afgelopen vrijdag werd de release van Varykino gevierd met een optreden in een uitverkocht Merleyn. De Nijmeegse band laat groei horen op hun debuut-ep en heeft laten zien dat te kunnen vertalen naar een sterke liveshow.
Wolves Dressed In Sheep (+ Thaïti), Merleyn, vrijdag 11 december 2015
Halverwege zet de band een langzaam nummer in, waarmee ze laat zien ook prima uit de voeten te kunnen met een trager, serieuzer repertoire. Dit optreden smaakt zeker naar meer. Thaïti is een band om in de gaten te houden, want dit kan alleen nog maar beter worden.
Even na elf uur betreedt het zestal van Wolves Dressed In Sheep het podium voor deze thuiswedstrijd. Ze werden altijd omschreven als een folkpop band, maar vanavond blijkt dat de sound wat is opgeschoven richting 80’s new wave. Met name in het gitaargeluid zijn sporen te horen van een band als The Cure, zij het nog altijd met een flinke scheut pop. De banjo is vanavond nergens meer te bekennen.
Op de vier nummers van Varykino klinkt het gezelschap erg poppy, maar live heeft het geluid net iets meer punch. Zanger Menno Krivokutya bezit een karakteristieke stem, die op een prettige manier wat onvast klinkt. Het doet wat denken aan bijvoorbeeld Win Butler van Arcade Fire. De tracks op de ep zijn net als het oudere repertoire (door Menno steevast omschreven als 'klassiekers') erg dansbaar, zodat het publiek al gauw in beweging komt. Regelmatig neemt de blonde toetseniste Nicole Jansen de vocalen voor haar rekening en dat zorgt voor een fijne afwisseling. Wolves Dressed In Sheep is duidelijk gegroeid de laatste tijd. Wellicht heeft hun deelname aan de Popronde dit najaar hiervoor gezorgd.
De band laat weten de grote opkomst niet verwacht te hebben. Duidelijk is in ieder geval dat de bandleden het goed naar hun zin hebben, evenals de aanwezigen. Wanneer Menno vraagt om tijdens een ouder nummer mee te doen met een simpel dansje, wordt hier massaal gehoor aan gegeven en gaan de handen de lucht in. Muziek hoeft niet altijd diepzinnig of heel serieus te zijn om goed te zijn, bewijst Wolves Dressed In Sheep maar weer eens.
Als laatste nummer wordt de single 'Hot Rod' van de ep gespeeld. Een track met veel woooh-woooh’s die al volop wordt meegezongen. Wolves Dressed In Sheep levert met Varykino een debuut af, waarmee ze naar verwachting nog op veel festivals zullen staan in het komende jaar. Vanavond in Merleyn hebben ze de buzz in ieder geval helemaal waargemaakt.