De eerste act deze dag op Stage Four, het podium waar de artiesten worden aangekondigd door de rolstoellende Mark de Hond (ja…zoon van), is Deanmoore. Het uit het Achterhoekse Lichtenvoorde bekende trio bestaat uit Nils Wiegerinck, Harmen Stortelder en Roel Stoltenborg. De muziek klinkt erg strak, ondanks het belachelijk harde geluid. De jongens maken recht voor z’n raap-rock die door de bezoeker alleszins wordt gewaardeerd. Zo ook door de driejarige Jari die, getooid in een enorme gehoorbeschermer, staat te swingen onder het goedkeurende oog van zijn ouders. Zonder dat Jari het door heeft, maakt hij het overduidelijk: Huntenpop 2014 is écht begonnen.
Jubilerend Achterhoeks festival ondanks modder daverend succes
Een muzikaal dagje met Bertus
In de loop van de week, voorafgaand aan zaterdag 23 augustus, werd het al een beetje duidelijk. Berichten als ‘koudste en natste augustus in 90 jaar’ voorspelden al dat het terrein bij de DRU Cultuurfabriek in Ulft geen fijne, groene grasmat zou blijven. Geen mensen die her en der in de zon kunnen liggen, genietend van uiteenlopende muzikale acts. Hoewel er zaterdag zelf maar één (hele harde) regenbui was, had het slechte weer van die week zijn vernietigende werk al gedaan. In de loop van de dag werd het terrein steeds drassiger en modderiger. Tegen de tijd dat Kensington aantrad, zakten bezoekers op weg naar de zogenaamde Rabobank-stage tot over hun enkels in de blubber. Het had echter geen nadelig effect op de geweldig gemoedelijke sfeer die Huntenpop al 25 jaar lang typeert.
Om 14.15 uur is het de beurt aan een van Nederlands meest gevierde artiesten van dit moment: Dotan. En dat hij populair is, zal Huntenpop weten ook. De 3FM Stage is tot de nok toe gevuld, voornamelijk met jonger, vooral vrouwelijk, publiek. Met een bepaalde mate van valse bescheidenheid onderschat hij zijn eigen status: “Ik was bang dat het niet zo druk zou worden, gezien het vroege tijdstip.” Eerlijk is eerlijk, Dotan maakt zijn reputatie meer dan waar. Met mooie, kleine nummers als Home II en Let The River In bewijst hij dat hij terecht tot één van de grote artiesten behoort. Al eerder deed hij bij Giel Beelen op 3FM een uitvoering van Stolen Dance van Milky Chance. Vandaag steekt Dotan, vergezeld van vijf muzikanten, tijdens dit nummer een lontje aan van vuurpijlen die afgaan op het moment dat hij zijn grootste hit speelt: Home. Zelfs de honderden mensen die buiten de tent staan omdat ze er niet meer bij in kunnen, zingen dit uit volle borst mee.
Terwijl elders op het terrein Guus Meeuwis zijn kunstje doet, vindt in de StageFour een historische gebeurtenis plaats. De Achterhoekse mannen van The Bruurkes presenteren hun allereerste cd Oaveral ’N Nörges, een live-album dat is opgenomen ‘in kroegen en krochten van Grunn töt Zelhem’ aldus de hoes. Zanger/gitarist Rocco Ostermann trapt de set af met een flinke, akoestische gitaarsolo, alvorens hij Kief inzet, een nummer dat gaat over één van zijn idolen Keith Richards. Ondanks de concurrentie van de andere zijde van het veld, zit de tent bij The Bruurkes afgeladen vol. Het overwegend Achterhoekse publiek heeft geen enkel probleem om de teksten, die in het dialect zijn, woordelijk te volgen. Of het nou gaat om Drietlock Holmes of om Schoapenneaier Danny, het publiek geniet met volle teugen. Halverwege de set is het zover: de eerste cd wordt uitgereikt aan de band door niemand minder dan Wimken van Diene, misschien beter bekend als de bassist van Normaal. Na een korte ceremonie waarbij Wimken alle bandleden afzonderlijk toespreekt, gaan de Achterhoekers verder met waar ze het beste is zijn: ‘høken en feest maken’.
Waar zou de band White Cowbell Oklahoma vandaan komen die begin van de avond de Festilife Stage betreedt? Juist: Canada. De zes bandleden variëren aardig in leeftijd, maar ze hebben één ding gemeen: ze dragen allemaal een grote Stetson cowboyhoed. Vorig jaar maakten ze Zwarte Cross al onveilig en nu staan ze dus op een andere plaats in de Achterhoek. Ze maken onvervalste rock-‘n-roll die de ietwat oudere bezoekers erg tevreden stemt. Blijkbaar zijn ze nog niet populair genoeg, want leadzanger Clem Clemsen vindt het nodig om na vrijwel ieder nummer te zeggen: “We’re White Cowbell Oklahoma and we come from Canada.” En dan komt er ineens een konijn uit de hoge hoed. Gitarist BD Taggart zingt een nummer met gegil dat doet denken aan Jimmy Page van Led Zeppelin en een vibrato dat vergeleken kan worden met dat van Bruce Dickinson van Iron Maiden. Schitterend!
Tegen 19.00 uur trekt het merendeels jongere publiek richting het Rabobankpodium. Daar is het feest! Op het podium staat het zevenkoppige Shantel & Buccovina Club Orkestar. Het is de band rond de Duitse Stefan Hantel, bestaande uit een gitarist, een bassist, een toetseniste/zangeres, een drummer en maar liefst drie blazers. Ze trappen af met één van hun hits, Mahalageasca. De toeschouwers gaan uit hun dak. Voor zover de nummers zang bevatten, worden ze door menigeen luidkeels meegezongen, zoals Disko Partizani, of het nou in het Engels is, Roemeens of welke taal ook. Je vraagt je af of de zangers en zangeressen in het publiek ook weten wát ze zingen. Tijdens Disco Boy krijgt zanger Stefan het zelfs voor elkaar om een meisje uit het publiek uit te nodigen later mee te komen naar zijn hotelkamer. Of ze aanneemt is twijfelachtig, aangezien haar vriendje naast haar staat.
Naast Huntenpop is er nog een organisatie die dit jaar 25 jaar bestaat, namelijk het uit Noord-Ierland afkomstige Therapy?. Hoewel het strakke schema bepaalt dat ze om 19.40 uur moeten beginnen, komen ze ruim tien minuten te laat het podium op. In het midden voor het podium staat een handjevol fans van het eerste uur die beginnen te schreeuwen zodra ze denken dat ze een glimp van hun idolen opvangen. Het overige publiek in de Festilife tent wacht daarmee tot de bijna 50-jarige leadzanger Andy Cairns met zijn twee kompanen het podium betreedt. Bassist Michael McKeegan schittert door afwezigheid omdat hij recentelijk vader is geworden. Zijn vervanger doet echter niet voor hem onder. Na drie nummers is de tent inmiddels vol en bij het spelen van Isolation is de eerste moshpit van vandaag een feit. De set wordt afgesloten met het bekende Diane. De tijd die verloren ging door te laat te beginnen, mag niet worden ingehaald.
Het is ook maar goed dat Therapy? niet langer mag spelen, want dat zou inhouden dat het begin gemist wordt van de volgende act op het Rabobankpodium. Als de eerste mix van ‘mc’ Bas Bron klinkt, komen er drie regenjassen het podium op lopen. Daaronder zitten Willie Wartaal, Vieze Fur en Faberyayo, oftewel De Jeugd Van Tegenwoordig. Het publiek dat (wederom) overwegend uit pubers bestaat, reageert uitzinnig. De Jeugd is voor de tweede maal op Huntenpop. Dat houdt, volgens Willie Wartaal, in dat het publiek vandaag minstens zo luid moet zijn als in 2009. Als Watskuburt?! wordt ingezet, toont de Ulftse jeugd aan dat ze inderdaad meer lawaai kunnen maken. De mannen van De Jeugd hebben zichtbaar plezier in hun optreden en dat slaat over op het publiek, zoals bij Get Spanish. Als Faberyayo de oproep doet dat alle sexy mensen op de schouders van andere mensen gaan zitten, telt hij in een mum van tijd vijftig pubermeisjes die zich omhoog hebben weten te werken. Uiteraard passeert ook Sterrenstof de revue en ook dat wordt uit volle borst meegezongen.
Om 22.15 uur treden de laatste artiesten aan die in de Stage Fourtent spelen: Villa Zeno. Voor deze plaatselijke helden (ze komen namelijk uit Ulft) is de concurrentie niet van de lucht. Op hetzelfde moment speelt namelijk Jett Rebel nog in de 3FM-tent en een kwartier nadat Villa Zeno is begonnen, start Kensington de set aan de andere kant van de modderpoel. Het deert de Ulftenaren echter niet. Zij spelen alsof ze de headliner van de dag zijn. Dat wordt gewaardeerd door de bezoekers die wél aanwezig zijn. Weliswaar bestaat dit voor een deel uit de eigen trouwe fanbase, maar toch. De fans kennen in elk geval de teksten en zingen enthousiast mee met nummers als Self Made Woman en Screaming J Hawkins, die beide afkomstig zijn van de gelijknamige debuut-cd die eerder dit jaar uitkwam en waarvoor de presentatie op steenworp afstand werd gehouden. De volgende keer verdient Villa Zeno een betere plek in de line-up.