#zc13: Wat had je moeten zien?

Hoogtepunten volgens de redactie

Paul Aerts ,

Een heel weekend heeft de redactie hard gewerkt. Verslagen schrijven, filmpjes en foto’s maken, maar ook ontzettend genieten van weer een prachtige editie van de Zwarte Cross. De regen werd getrotseerd en tegen de zon werd gesmeerd. Zelfs zonder gebruik van Nozem Oil werkte 3voor12 gelderland als een geoliede machine, om een van de grote journalistieke clichés maar weer eens uit de modder te trekken. Iedereen heeft veel te veel gezien voor een top drie, maar lijstjes maken dat is ons ding. Daarom nog even speciaal voor jullie onze persoonlijke hoogtepunten op een rijtje.

Taggi Eenstroom (tekstredacteur/coördinator)
 
Beef: “Ik vond ze verrassend goed spelen. Opzwepende reggae met de voetjes van de vloer. Het hoofdpodium even omgetoverd tot de reggaeweide.”
  
The Bruurkes: "Geweldige teksten in dialect ondersteund door hoogwaardige muzikaliteit. De band had naast een drummer extra ondersteuning in percussie. En er werd driestemmig gezongen. De liedjes lenen zich ook voor dansen en een zeer goede sfeer. Dikke aanrader."
 

Habsburgs Strauss Orkest: "Klassieke muziek op de Zwarte Cross, en ook nog eens op het hoofdpodium. Het plezier van de festivalgangers in combinatie met prachtige muziek. Echt even kippenvel." 

Anne Berentsen (tekstredacteur)
 
The Inspector Cluzo: “Van tevoren vertelde iedereen me over de legendarische reputatie van het Franse duo. Eerst zien, dan geloven. Ik wist niet dat bands én geweldige muziek konden maken, én een flinke show konden bouwen, én dat mannen zó konden bewegen! Hoera voor the Inspector Cluzo!”  
 
John Coffey: ”Een Zwarte Crosser voelt zich pas thuis als er modder is. John Coffey voelt zich pas thuis als er bloed, zweet, tranen, alcohol of modder op niet-logische plekken terecht komt. Match made in heaven: het publiek was niet groot, maar werd wel volledig bedekt met modder. Een wall of death van varkens!” 
 
Het publiek!: ”Altijd gezellig om een gesprek aan te knopen met 'import' en first timers.”

Anne Sachtleven (tekstredacteur)

Qeaux Qeaux Joans: ”Niet alleen omdat ze muzikaal gezien alles en iedereen overtreft, maar ook omdat ze blijft roepen dat het zo warm is – en vervolgens een flesje water over haar witte doorschijnende shirt heen gooit.”
 
Birth of Joy: ”Een onverwachte mix van muziekstijlen en een charismatische zanger doet ’t hem.”
 
Beans and Fatback: ”Veroveren de derde plek in mijn lijst door hun authenticiteit. Ze slagen erin om een fantastische, persoonlijke show weg te geven.”
Paul Aerts (tekstredacteur)
 
Kate Nash: “Haar quasi-lieve liedjes klinken op plaat misschien als zoete lovesongs, live wist ze echter een geweldige rockshow neer te zetten en een hoop tumult te zaaien onder het publiek. Ik was blij verrast door haar optreden! Kate komt vast en zeker nog terug op de Zwarte Cross.”
 
Guild Of Stags: ”Als je zo vroeg op de laatste dag van het festival al zo hard en zuiver the blues kan rocken als deze gasten, dan verdien je alleen maar lof. Al om kwart over elf ’s morgens startte deze band de motor en kreeg de doodvermoeide benen van het publiek in beweging. Chapeau!”    
 

New Keepers of the Water Towers: ”Progressieve metal van een schandalig hoog niveau. Muziek waarbij je even kan gaan zitten en de bas voelt dreunen door je lijf, met tegelijkertijd zoete energieke gitaarklanken en een loepzuivere stem. Spannend van begin tot eind en wonderschoon. Voor mij muzikaal gezien hét hoogtepunt van Zwarte Cross 2013.” 

Renée Wouters (videograaf)

Mattanja Joy Bradley: ”Het weer sloeg om in een donder en bliksem en zelfs de sterkste wervelwind blies Mattanja niet van de stage af! Met haar zang kalmeerde ze het weer en toen ze het nummer van The Opposites Sukkel voor de liefde in het Engels zong kwam de zon stralend van het podium af.”
 
Poor John: “Je komt ogen tekort bij deze band. Toch staan er maar twee jongens op het podium die alle instrumenten bespelen. De sfeer zat er gelijk in bij het eerste nummer en toen de basgitaar even niet mee werkte, sleepte het publiek de band er door heen.”
 
At the Gates: ”De band die de mud pit mede heeft mogenlijk gemaakt. Death metal=Alive.”
 
Als videograaf van onder andere de Theaterweide wil Renée u de toneeltoppers ook niet onthouden: 
Onderwater-café: "Een bar onder water waar de mensen gezellig zijn en waar je per direct welkom bent. Je krijgt een kannetje lucht en mag zo lang blijven als je zelf wilt. The Cafe where no one wants to leave!"
 
Bejaardenbingo: “Twee hippe trendy bejaarden die je uitnodigen in de geweldige wereld van de bingo. Je gaat naar binnen en er wordt automatisch 60 jaar bij je leeftijd opgeteld. Met veel gedans en geschreeuw en natuurlijk de geweldige oma- en opaoutfits. Nog nooit was oud worden zo leuk!”
 
De Mileukabouters: ”Deze milieubewuste kabouters kan ik maar met een woord omschrijven: Fabulous!!!”

 Ook de fotografen waren onder de indruk. Hun oordelen waren kort maar krachtig.

Linda Eibrink (fotograaf)
 
Royal Republic: ”Gewoon omdat het weer erg fijn was. Ik was al een hele tijd fan.”
 
Qeaux Qeaux Joans: “Omdat ze me echt overviel met een heel erg goed optreden en haar stem is heel erg fijn.”
 

Shantel: ”Een beetje gekke keuze, maar vooral omdat het een beetje nostalgie voor mij was. Ik ging terug naar de tijd dat ik 15 was en elke avond in de disco op zijn nummers aan het dansen was. Ik herbeleefde nu net zo hard weer even die jaren." 

Bernard Bodt (fotograaf)
 
Herder: “Harder.”
 
John Coffey: “Te gek.”
 

The Inspector Cluzo: ”Subliem.” 

John Boerdam (fotograaf)
 
Bloodhound GangMattanja Joy BradleyInspector Cluzo.”
 

De woorden zijn op, de sfeer was top. Tot zo ver deze verslaglegging van Zwarte Cross, en het begin van de drooglegging van weide en blaas.