Een veelzijdige avond in Iduna met Bettie Serveert en Awkward I

Stappen als toen, met de bands van nu

Tekst: Ridzert Souverein | Foto's: Oscar Anjewierden ,

Er hangt vanavond een veelzijdig affiche in de posterlijstjes van Iduna: Bettie Serveert, Awkward en stappers van toen. Als de deuren een uurtje open zijn en de zaal gezellig gevuld is, stopt DJ Okky zijn draaitafels en maakt plaats voor Djurre de Haan, beter bekend als Awkward I.

Djurre is een singer-songwriter met een geheel eigen stijl en gevoel. Het publiek leerde hem kennen als bassist van Alamo Race Track, maar sinds zijn debuutplaat I Really Should Wisper trekt hij de spotlight ook naar zichzelf toe. Vaak doet hij dit met een veelzijdige band met muzikanten uit de Excelsior-stal, maar vanavond staat hij in zijn eentje op de planken in Drachten. 

Zijn mooie teksten en afwisselende melodieën zorgen voor een afwisselende start van de avond. Op nonchalante wijze, met grappen, worden de liedjes aan elkaar gepraat. Omdat hij herhaaldelijk vergeet in de microfoon te spreken, krijg je als bezoeker het gevoel dat Djurre al jaren gewoon je vriend is en hij vanavond op jouw feestje is komen spelen. Wanneer voor het laatste nummer Carol van Dijk het podium oploopt om, onversterkt, de set van Djurre met een mooi duet af te sluiten, is de hele zaal om. Deel een van het
drieluik op deze avond is een succes te noemen. Nu is het tijd voor de hoofdact. 

In een goed gevuld Iduna serveert Bettie vanavond voor het eerst haar nieuwe plaat Oh Mayhem aan het Friese publiek. Achter het rokerige podium vormen zich door de beamer nostalgische beelden van vloeistofdia’s, afgewisseld met album- en singlehoesjes van Bettie Serveert door de jaren heen. De ruimte met het verlaagde plafond in Drachten is hier een geschikte omgeving voor, waardoor deze visuals heel goed uit de verf komen. In zijn 22e levensjaar brengt de band zijn negende studioalbum uit en het geluid is harder en ruiger dan ooit tevoren. Terug van weggeweest is niet van toepassing, want echt weg was de band nooit, maar sinds Pharmacy of Love uit 2010 kan niemand meer om Bettie Serveert heen. Joppe Molenaar (ex-drummer Voicst) lijkt hierin een belangrijke succesfactor te zijn. De successen van Palomine zijn nog niet geëvenaard, maar er wordt hard aan gewerkt.  

De setlist van de avond wordt voor het grootste deel met nummers van de twee laatste albums gevuld. In alleen een T-shirt en een boxershort gaat Joppe gedurende de gehele set uit zijn dak. Noch het drumvel, noch de cymbaal krijgen een moment rust tijdens de gehele set. Hij laat zijn armen als molenwieken door de lucht vliegen, om met een woeste blik vol precisie te eindigen op een tom of bekken naar keuze. Joppe is de Nederlandse uitvoering van Dave Grohl. De zaal geniet met volle teugen en bezoekers van alle leeftijden zingen her en der mee of wagen zich aan een dansje. Als de puppy van Palomine de ruimte achter het podium vult, volgt er applaus van de stappers van toen uit de zaal. Als blijk van waardering worden er nog een paar oude liedjes aan de set toegevoegd. 

Aan het einde van de set is er aan de rechterzijde plaats gemaakt voor Djurre om gezamenlijk met Bettie Serveert Had2Byou te zingen. Het enthousiaste publiek in Drachten wordt bedankt met een buiging zoals we die in het theater gewend zijn, waarna DJ Okky de zaal weer meeneemt op zijn trip down memory lane. Enkelen verlaten de zaal, maar het bleef nog lang onrustig in Iduna.