Popronde Eindhoven 2013: de muziek van morgen vandaag in de Eindhovense binnenstad

Recensies optredens Wolf In Loveland, Twin Shades, Adam & the Relevants, SUIT AND TIE JOHNS, CRAPPYDOG en meer

Tekst: Daan Krahmer, Patric Muris en Paul Knippenberg / Fotografie: Lionne van der Hagen en Marco Smeets ,

Popronde Eindhoven pakt ieder jaar weer groots(er) uit. Dit jaar zijn er meer dan vijftig (!) optredens gratis te bezoeken in de Eindhovense binnenstad. Het is een sterke editie met wederom de nodige Hollandse Nieuwe en 3FM Serious Talents en kersverse bevestigingen voor Eurosonic Noorderslag. De muziek van morgen is vandaag te zien, in Eindhoven waar het rondreizende muziekfestival zijn vleugels uitslaat. In navolging van Popronde Helmond is 3voor12/Eindhoven ook vandaag weer bij om verslag te doen. Het is een editie van veel snorren, de muziek van morgen en resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst gebleken.

The City Hollers

Popronde speelt zich niet alleen af in kroegen en concertzalen. De organisatie is altijd op zoek naar bijzondere locaties. Winkels, kapperszaken en zelfs een Archief werden al gebruikt als podium in de afgelopen jaren. Zo ook in Eindhoven. Vandaag wordt de knusse platenzaak CD Teek voor even omgebouwd tot poppodium. The City Hollers komen namelijk op bezoek.
 
Dit duo op gitaar en drums brengt vuige bluesrock die bol staat van vlammende drums en rauwe gitaarpartijen. De vergelijking met acts als The Black Keys en White Stripes is dan al snel gemaakt. Ook de platenkast van de ouders lijkt geplunderd; Delta Blues en 70’s hardrock-elementen zijn hoorbaar in het geluid van The City Hollers.
 

Enigszins voorzichtig bewegen de heren zich door het zaakje, om maar geen platenbak om te stoten. De muziek heeft hier gelukkig bepaald niet onder te lijden. Een energie vult de anders zo serene winkel. Stoempend en stomend weet de band binnen no-time de gehele CD Teek vol te krijgen met volk. Het duo weet goed af te wisselen tussen ballades en fikse porties pit. Afgesloten wordt met ‘Raw’ het titelnummer van de EP, die The City Hollers vorig jaar uitbrachten. En ‘Raw’ waren ze zeker. (PK)  

Wolf In Loveland

Dat is een aardig gezelschap dat de aftrap verzorgt van het Popronde-programma in Café Wilhelmina: drie gitaristen, een bassist en drummer en twee zangeressen. De zachtaardige folkband speelt vanavond in een bruin café, maar zou in ieder stereotype plaatje van ‘muziek maken bij het kampvuur’ passen. Een van die gitaristen is lead vocalist Jan Minnaard, de frontman die in de punt van de aanval speelt. Hij is duidelijk de schrijver van al deze fijnzinnige liedjes, die hij met zijn bezielde voorkomen extra cachet geeft. Het merendeel van die liedjes komt van het nieuwe album dat begin volgend jaar verschijnt, laat hij ons weten. Alles bij Wolf In Loveland is goed verzorgd en desondanks komt het heel ontspannen over. Zo lijken de zangeressen mee te zingen wanneer ze daar zin in hebben en speelt de gitarist af en toe een solo, die evenveel zorgt voor een originele twist als een frons op het gezicht. Maar duidelijk is niets van dat geïmproviseerd. 

Er is een hele nieuwe generatie Nederlandse folkbands die mikt op samenzang, maar deze band doet dat bijzonder origineel. Ook de invulling van de overige live-vertaling is bijzonder. Dat blijkt onder andere tijdens het uptempo “allstar superspektakel” ‘The Devil Has No Name’, maar nog meer bij de cover van The Bands ‘The Night They Drove Old Dixie Down’, waarin de invaldrummer het aandurft om te beginnen met het zingen van het eerste couplet. Vervolgens wordt het estafettestokje over gegeven en zingen achtereenvolgens de lead gitarist en Minnaard de volgende coupletten. Voor het refrein komt de band iedere keer weer samen. Niet altijd even zuiver, maar wel altijd met de volle begeestering. (PM)

Twin Shades

De band Twin Shades was volgens 3voor12/Eindhoven de revelatie van Popronde Helmond. Op het podium ging het van een leien dakje, voor het podium had nog wat meer volk mogen staan. Daarover is in café Wilhelmina vanavond niets te klagen, merkt ook de band terecht op. Benieuwd naar en hongerig naar meer werd er nogmaals een bezoek gebracht aan Twin Shades tijdens Popronde. Ditmaal dus in Eindhoven.

Net zoals in Helmond valt de aanstekelijke garage met psychedelische elementen van het viertal uit Haarlem - met een Vlaming in de gelederen - goed bij het publiek. Al heeft een gedeelte van het café niet meteen in de gaten dat een rommelige soundcheck is overgegaan in het daadwerkelijk optreden. De ogenschijnlijke ‘cool’ waarmee de heren op het podium staan heeft hier waarschijnlijk mee te maken. Je vraagt je bijna af of dat ze er wel zin in hebben vandaag. Naarmate de avond vordert en de band merkt dat het publiek na ieder nummer enthousiaster wordt, slaat het vuur van de zaal ook over op het podium. Twin Shades komen ook vandaag weer goed voor de dag, al is het wat laat. (PK) 

Cheaters

In 2011 stonden Mathias Janmaat en Lenka Boyd met Kill ‘em Mister al in de Effenaar op de afterparty van Popronde Eindhoven. Vanavond staan ze in de Bakkerij en opereren ze onder de vlag van Cheaters, met de kundige aanvulling van Tobias Ponsioen van de band Houses en Raul Inzaurralde van Wooden Constructions. 
 
Cheaters gaat zeer voortvarend van start. De vlotte en bij tijd en wijlee aanstekelijke electro van het viertal wordt goed opgepikt door het publiek. In de sound en presentatie van de band zit iets mystieks. Wellicht dat vandaar ook voor weinig tot geen interactie met het publiek wordt gekozen. Dit lijkt aanvankelijk te werken, maar wanneer er muzikaal weinig variatie of een echte uitschieter te ontdekken valt, verslapt de aandacht in de zaal. Tijdens een feller slotoffensief weet de band meteen weer mensen te boeien en wordt er nog voor even naar hartenlust gedanst. (PK)
 

Scarlet

Scarlet, voorheen The Crowns wist het in de afgelopen jaren al te schoppen tot 3FM Serious Talent en een optreden bij De Wereld Draait Door. Ook werkte de band eerder dit jaar aan een debuutalbum in het Verenigd Koninkrijk. Vanavond staat ze in Café The Jack. De uiterlijke kenmerken van Scarlet blijken goed te corresponderen met de muzikale. Te horen is bevlogen – spierballen – rock die vol vertrouwen de zaal in wordt geslingerd. Allerhande hardrock clichés worden hierbij niet geschuwd. Ook het uiterlijk vertoon is volgens het boekje.

Op het podium staat een band vol vertrouwen met een charismatische frontman geflankeerd door bandleden in tanktops. Dit is niet meteen een vernieuwende Popronde-act, maar gewoon een zeer goede band. Er wordt strak en solide gespeeld. Zanger Valentijn Crouwel is goed bij stem en weet het publiek aardig te boeien. Noemenswaardig is een fraaie vertolking van de Kinks klassieker ‘You Realy Got Me’. (PK) 
 

Adam & The Relevants

Deze jongens stonden niet zo lang geleden nog in Eindhoven. Deze maand zelfs nog, tijdens Hit The City. Toen hadden ze aan één hit genoeg. Dat zit er vandaag niet in. De hit wordt rommelig gespeeld, eigenlijk net als de rest. Er is weinig gevoel voor timing, er wordt veel te snel gespeeld en zelden komt een song volledig tot zijn recht. Prima liedjes schrijven kunnen ze wel, maar dat wordt veel te weinig uitgebuit. De oh ohs van die hit ‘Live Forever’ wil de zanger allemaal voor zichzelf houden. Maak een brug, pak een meeklapmomentje of laat de volle Altstadt eens meezingen.

Je zou toch verwachten dat een band als deze dat graag zou zien met zijn power Britpop. Voordeel van de snelle show is wel dat het optreden heel energiek overkomt. Dat het verder allemaal niet zo nauw komt, blijkt ook wel uit de opmerking van de frontman: “Eigenlijk is het onzin om mijn gitaar voor dit nummer te stemmen.” De hook van de EP is een beetje zoek. Het optreden in de Altstadt klinkt iets te veel als een repetitie en iets te weinig als een festivaloptreden. En dat is jammer, want we hebben gezien dat ze dat wel heel goed kunnen geven. En daarom zijn we extra kritisch. (PM) 

SUIT AND TIE JOHNS

Na Adam & The Relevants is het aan SUIT AND TIE JOHNS, dat helemaal wars is van trucjes. Of van liedjes met een kop en een staart. Er valt geen couplet of refrein te ontdekken, wat hun muziek een sterk abstract karakter geeft. Die muziek zit ergens tussen spacerock en stonerrock. SUIT AND TIE JOHNS seperates the boys from the men. Er zit geen vrolijke noot bij, maar wat is het heerlijk illuster. De blik van de zanger is onheilspellend en de drummer en bassist naast hem zijn behoorlijk in zichzelf gekeerd. Ze grooven voortdurend op hun eigen drum- en baspartijen, die vaker dan eens zorgen voor de bovenliggende toon. Ze nemen alle ruimte om helemaal in hun eigen spel op te gaan, zonder enige omkijken.

Die drummer is er wel eentje zeg. Zo een die er zomaar voor kan zorgen dat je voorgoed je gitaar aan de kant legt en besluit drummer te willen worden. Wat een kracht, wat een onverstoorbaarheid en wat een stijl. Veel nummers van SUIT AND TIE JOHNS hebben een repetitief karakter, maar saai is het nooit. Ongelofelijk hoe drie man zo’n overweldigende productie kunnen neerzetten. Wat een dreun wordt hier uitgedeeld. Hoe verderop in het optreden, hoe psychedelischer het wordt. Met veel lange intro’s. En outro’s. En middenstukken. En dan opeens stopt het; pluggen eruit en “dankjewel”. Het is klaar. Wow. (PM) 

The Maureens

Tegen middernacht staat het Utrechtse The Maureens geprogrammeerd in de kleine zaal van de Effenaar. Dit zeskoppige collectief rondom Hendrik-Jan de Wolff en Bas van de Looy (ook bekend als frontman van Small Supernova) is wat ouder dan de gemiddelde Popronde-band en neemt het vak van liedjesschrijven uiterst serieus. De band maakt optimistische en vrolijke liedjes met veel harmonische samenzang in de trant van Big Star, the Beach Boys en Daryll-Ann. Er is een duidelijke chemie op het podium en de band speelt opvallend goed samen. Op sommige momenten zelfs een stuk beter dan op hun goed ontvangen debuut. Zo krijgen 'Desert Song' (inclusief korte Wilco-achtige gitaarsolo), 'Ohio Landscapes' en het fantastische 'Early June' vanavond uitstekende uitvoeringen. De samenzang en beheersing vallen positief op. Vakmanschap heet dat. The Maureens zijn duidelijk in de groei. Toch is het optreden vanavond nog niet perfect. Met een wat meer uitgebalanceerde setlist, langere solo's en iets meer variatie in het materiaal kunnen The Maureens op termijn nog wel één van de betere Nederlandse livebands worden. (DK)

CRAPPYDOG is een Zeeuwse band die vuilnisbakkenblues speelt. Met een groot olievat (of is het echt een vuilnisbak?) als percussie-instrument op het podium is die benaming meteen verklaard. CRAPPYDOG brengt een eigen lo-fi versie van de stokoude delta blues. De band bestaat uit een zanger/gitarist, een bassist op contrabas en een percussionist. Het geluid en de zang van CRAPPYDOG zijn met vlagen intens en druk, maar meestal rustig en verhalend van aard. En dat is toch wel verrassend. Vooral tijdens de schaarse, heftigere nummers die vanavond voorbij komen, zijn gelijkenissen te zien met de lokale bluesrockers van Stuurbaard Bakkebaard. Het is dan ook geen verrassing dat deze bands al vaker samen hebben opgetreden.
 

Wanneer CRAPPYDOG het gaspedaal volledig indrukt, is de presentatie van de band een lust voor het oog. Alle bandleden, met de percussionist in het bijzonder, geven werkelijk alles. De opzwepende nummers van de band vallen erg goed in De Kram. Wanneer de band overschakelt naar een meer dromerig repertoire en tijd maakt voor een drumsolo, blijven alleen de echte liefhebbers geboeid luisteren. Het trio lijkt er niet om te malen en overschrijdt ruim zijn speeltijd. (PK)   

Gezien: Popronde Eindhoven 2013, op 22 november 2013, op diverse locaties in de Eindhovense binnenstad.