Het is een druilerige dag, ondanks dat het de laatste donderdag van juli is. Het regent af en aan, maar gelukkig heeft Muziekcafé Clouso zich hier goed op voorbereid door drie mega parasols op te zetten in de tuin, zodat het publiek droog blijft (in ieder geval van de regen). Het podium is standaard overdekt en het is niet koud, dus wat dat betreft kunnen de remmen los.
Slayer
Er staan al wat mensen voor het podium en ik zie iemand met een Skroetbalg trui. Het is bijna 20.30 uur en de drums worden uitvoerig getest. Het klinkt al veelbelovend. Ook de bas begint met soundchecken, nou, die doet het! Ik ben mijn oordopjes vergeten, maar ik haast me naar het toilet om van WC-papier oordopjes te maken (pro tip; beter WC papier in je oren dan tinnitus). Ook de zanger begint de soundcheck, ondere andere door een aantal keer ‘’Slayer!’’ te roepen, wat gelijk beantwoord wordt door het publiek. Hiermee is het eerste contact tussen de band en het publiek gelegd. Met een nuchter, Drenths ‘’nou, volgens mij is het wel goed ja,’’ wordt de soundcheck afgerond.
Twee meter bier
Inmiddels loopt het tegen 22.00 uur, maar de band is nog niet begonnen, zou het het wachten waard zijn? Snel check ik Facebook, ja de band heeft gezegd dat ze ‘’20.30 ish’’ zouden begonnen. Ach, tijd is relatief. En zeker voor non-conformistische punkbands. Een man beweegt zich door het publiek met 2 meter bier en zet deze op het podium. En dat werkt; binnen een paar minuten verschijnt de band ten tonele. Het eerste biertje wordt weggetikt, de gitaren gaan om, de bassist zet in en de band begint te spelen. Vandaag in een 3-koppige bezetting, want “beide bassisten hebben een cursus dakpan beschilderen".