HET CONCERT
Thurston Moore, Crossing Border, The Raven, 15 november 2014
Thurston Moore: “Bow down to the queen of noise”
Optreden noise-grootheid is gedenkwaardig maar niet perfect
Thurston Moore mag met recht een muzikale grootheid genoemd worden. Hij stond met zijn iconische band Sonic Youth aan de wieg van de noiserock en stuwde het genre gestaag omhoog. In 2012 speelde de band haar voorlopig laatste optreden nadat alweer even daarvoor het huwelijk tussen Moore en bandlid Kim Gordon op de klippen was gelopen. Sinds 1995 hield Moore er echter al een traditie van soloplaten op na en onlangs verscheen zijn vierde - volwaardige - soloalbum ‘The Best Day’. Een wat conventioneler album waar het geluid van Sonic Youth toch weer voortdurend doorklinkt.
DE MUZIEK
Voor de muzikale vormgeving van soloplaat ‘The Best Day’ stelde Moore een oersterke band samen. Sonic Youth-drummer Steve Shelley zorgt voor de ongenaakbare drumpartijen, de stoere Deb Googe van My Bloody Valentine bespeelt de bas en voor de stoïcijns ogende Nought-gitarist James Sedwards lijkt het allemaal maar een simpele routineklus. Mede door hun inbreng werd ‘The Best Day’ ontvangen als een van Moore’s beste soloalbums en ook op het podium blijkt waarom. Het samenspel is strak en de band trakteert het publiek op heerlijke gitaargedreven songs met uitgesponnen stukken, bij vlagen geniale passages en compositorisch sterke songs. Daarbij zetten Shelley en Googe constant de juiste toon zodat Moore en Sedwards de muziek van hun signature-sound kunnen voorzien. Alsof het niks is.
HET NUMMER
Eigenlijk zijn alle nummers maar het muzikale begin en einde spannen toch wel de kroon. Het openende, bijna twaalf minuten durende, mammoetstuk ‘Forevermore’ is overdonderend en steeds als je denkt dat het nummer op zijn einde loopt, wordt er een nieuw gitaarweb gesponnen. Het als toegift gespeelde ‘Ono soul’ is afkomstig van zijn eerste soloalbum ‘Psychic Hearts’ en vormt de perfecte afsluiter van de set. De live-versie van het nummer klinkt een stuk bezwerender dan op plaat en is misschien wel de spannendste song van de avond. “Bow down to the queen of noise” wordt met elke uitspraak weer iets spannender.
PLUS
De band is een geoliede machine die op volle toeren draait. Muzikaal zit het allemaal sterk in elkaar en in het spel is geen enkel technisch foutje te bespeuren. Moore’s kwaliteiten als gitarist zijn van zeldzame kwaliteit en de uitstekende ritmesectie verdient waardering voor de stuwende kwaliteit die het de nummers weet mee te geven. Vooral de rol van drummer Shelley is daarbij van onschatbare waarde.
MIN
Het zou niet helemaal eerlijk zijn om het optreden als routinematig af te doen, maar toch weet Moore de zaal niet helemaal plat te spelen. Hoewel de noise-pauzes tussen de nummers nodig zijn voor het veranderen van de stemmingen, wordt het publiek daardoor soms wel wat onrustig en worden we niet helemaal meegezogen in het gitaargeweld. Het is bewonderenswaardig maar niet altijd even intens.
HET OORDEEL
Thurston Moore speelt grotendeels nummers van zijn laatste album ‘The Best Day’ en die zijn stuk voor stuk sterk te noemen. De sterke setlist en het feit dat we hier hoorbaar met topmuzikanten te maken hebben maakt dit optreden eigenlijk al meer dan de moeite waard. Toch speelt de band de zaal niet helemaal plat. Daarvoor is Moore’s voordracht niet innemend genoeg en klinkt de muziek toch net iets te afstandelijk. De muzikale kwaliteit blijft echter onverminderd hoog.
CIJFER
8,5