Het moet goed voelen om in Within Temptation te spelen. De successen dienen zich achter elkaar aan: het laatste album The silent force doet het in binnen- en buitenland erg goed en de awards stromen links en rechts binnen. De band is momenteel misschien wel – nog meer dan Kane of Di-rect – de ‘hotste’ band uit onze regio. Na een uitgebreide buitenlandse tour die tot aan Dubai reikte, ging op 8 april de Nederlandse tour langs de grotere zalen van start. Het Paard was – net als bijvoorbeeld Nighttown, Paradiso, Tivoli en 013 – helemaal uitverkocht en het publiek werd niet teleurgesteld. Het Friese Autumn mocht als eerste aan de bak om zieltjes te winnen. Hoewel een vergelijk met Within Temptation misschien voor de hand ligt – zangeres, zelfde bezetting – is de muziek van Autumn minder orkestraal en meer metal. Niettemin vullen de bands elkaar goed aan en Autumn is dan ook (evenals in Duitsland) bij alle optredens van deze tour te zien. In het Paard moest het de band het echter wel met weinig licht stellen en stond daardoor grotendeels in het half donker te spelen. Daardoor niet ontmoedigd bracht de band het recente album Summer’s end enthousiast onder de aandacht, met uiteraard de zojuist verschenen single Gallery of reality. De band staat duidelijk nog niet op eenzelfde niveau als WT, maar timmert goed aan de weg en kreeg in het Paard de nodige handen op elkaar. Hoofdact Within Temptation had uiteraard ook geen moeite het publiek mee te krijgen. Na het neervallen van de doek onthulde zich een podium vol standbeelden, pilaren en verhogingen, stijlvol aangekleed met gebladerte. Een enorm doek voor achtergrondfilmpjes completeerde de setting. In de set het overgrote deel van The silent force met een flinke portie Mother earth tracks en als derde nummer van de eerste toegift zowaar het ‘oude’ The other half (of me). De vraag van gitarist Robert Westerholt of het publiek nog meer wilde, werd onmiddellijk met een oorverdovend “ja” beantwoord en ingewilligd met nog eens drie nummers. Muzikaal valt er eigenlijk niks aan te merken, de band is erg goed op elkaar ingespeeld – sommigen zullen de regelmatig gesynchroniseerde bewegingen en podiumposities wellicht iets te gestileerd vinden – en geniet met volle teugen van de adoratie (want zo mag je het in een aantal gevallen zeker noemen) van het publiek. De zangkwaliteiten van Sharon den Adel zijn duidelijk en ook het publiek op de balkonlagen van het Paard kreeg regelmatig haar aandacht. Dat siert WT, evenals het feit dat amper een kwartier na afloop de halve band alweer in de hal stond om met fans op de foto te gaan en handtekeningen uit de delen. Wie geen kaartje heeft voor deze tour kan in de zomer Europa afreizen want WT geeft acte de presence op een veelvoud aan gerenommeerde festivals: Pinkpop, Bospop, Werchter, Rock am Ring, Sweden Rock Festival, Graspop, Wacken Open Air om er maar een paar te noemen. Het kan welhaast niet op…