CONCERT
Rats On Rafts, Noorderslag, Kelder, 14-01-2012

MUZIEK
Om dat te onderstrepen noemt de band zelf liever Nederlandse bands als Kiem, Nasmak als voorbeelden. Oftewel: wij weten echt waar we het over hebben. Rats On Rafts maakt zeer dansbare, up tempo songs met zeer sterke hooks, maar ook met rare uitstapjes. Deze week verschijnt debuutalbum The Moon Is Big voor de tweede keer, dit keer bij TopNotch. Rats On Rafts gaat de komende maanden profiteren van een revival van Ultra (en meest specifiek de band Minny Pops), een kunstbeweging waar ze zelf zeer door geïnspireerd zijn. Daar voegen ze een eigen, zeer aangenaam ingrediënt aan toe: een combi van Rotterdamse nuchterheid en arrogantie.

PLUS
Van Kiem speelt de band een cover, Moneyman. Sterker nog: het is het sleutelnummer in de set. Het wordt minutenlang uitgesponnen, met super strakke drums, een scherp gitaargeluid en een bas met veel fuzz. Er wordt wat geknikt en geknipoogd, en dan volgt weer een afbuiging naar links en naar rechts. Let wel: geen solo's. Bij tijdgebrek je hit (God Is Dead) skippen om je favoriete liedje te kunnen spelen, Rats On Rafts doet het zonder enige wroeging. Ze hebben gelijk ook, want het rare liedje Jazz is Rats On Rafts op zijn best. Een harde, lange, net niet ontsporende groove. 

MIN
Twee net wat mindere songs halverwege hadden best vervangen mogen worden door albumfavoriet Patient of LaLaLa. 

CONCLUSIE
Typisch Rats On Rafts moment: openingsnummer The Moon Is Big is ten einde. Toch? Ja. Nee dus. Als het outro toch echt weg lijkt te ebben, komt de song nog een keer dubbel zo hard terug. David Fagan huilt als een wolf naar de maan. Rats On Rafts heeft het wiel niet uitgevonden, maar het weet precies hoe je een wagen moet zo moet laten rijden dat hij niet meer te stoppen is.

CIJFER
9