LL22 Kelly Lee Owens maakt ideale droomvlucht

Terwijl de projectie van bewegende witte bolletjes de enige verlichting biedt, staat Kelly Lee Owens met een donkere zwarte jas met capuchon over haar hoofd ingeklemd tussen de dj-set, de toetsen en de drumpad. De eerste bassen hebben de X-Ray al doen schrikken en niet veel later gaat een diepe bas de competitie met buurman James Blake aan. De electro klinkt dwingend en ze legt haar hoofd in haar nek. Is dit de Kelly Lee Owens die we vanavond gaan krijgen? Maar dan stapt ze uit de duisternis. De jas valt op de grond, de afstand tussen het publiek verdwijnt en de Welsche, stijlvol gekapt, spreekt het publiek toe. Een andere fase is ingestart.

Het is vooraf lastig voorspellen wat te verwachten van de Welsche artiest die dit jaar met haar nieuwe album LP.8 - wat overigens haar derde LP is - een afslag nam in de meer obscure richting. Op deze release klinkt ze juist wat afstandelijker, maar ook niet kil. Iets meer ambient, iets meer focus op de ademhaling. Genoemde invloed: Enya. Jawel. Toch zal het haar publiek niet vergroot hebben, wat juist wel gebeurde bij voorganger Inner Song, waar lichtstralen en melodie werden toegelaten.

In de X-Ray duikt Kelly Lee Owens ook in de droompop. Haar vocalen blijven door de muziek galmen.. Met haar drumstok slaat ze gedecideerd op de pad, en gaat op in haar eigen droomvlucht. Maar ze past telkens een versnelling toe. Als een plotselinge goocheltruc laat ze golven electro los, steeds meer en steeds dikker. De Enya in Owens verdwijnt naar de achtergrond tot de set volledig op het dansen en de euforie is gericht. Heel melodieus, en uiteindelijk onontkoombaar.

HET MOMENT:
Het beste van Kelly Lee Owens komt samen in de track ‘On’ waarvoor ze de muziek, die juist harder steeg, even stillegt. Hier wordt de vlucht van droompop naar de electronische finale in één keer verteld. Het is de ideale samenvatting van haar erg prikkelende Lowlands-show.

Meer Lowlands 2022 in het dossier