DTRH17: Coely viert nineties themafeestje

Coely is een Antwerpse met Congolese roots die al vroeg in haar carrière is omarmd voor Studio Brussel. Down The Rabbit Hole krijgt bij de zondagopener geen schattig Vlaams accent te horen: Coely doet het in het Engels. Haar muziek en haar show is Amerikaanser dan de lifesize hamburger. De muziek van haar dit jaar verschenen debuut Different Waters hangt tussen hiphop en soul. Noem Lauryn Hill of Neneh Cherry en Coely springt een gat in de lucht. Het publiek springt ook als de uitschieter ‘My Tomorrow’ als tweede wordt gespeeld. Gewaagd, want Coely grossiert nog niet in hits.

Wat Coely doet heeft weinig met 2017 te maken. De Antwerpse weet hoe ze een nineties themafeestje moet geven, met soms een inkijkje in de eighties. Ze heeft twee gastrappers die zo nu en dan opduiken. Er is een battle, er is een beatbox moment, de knoppendraaier laat even wat gabber en gedateerde drum-n-bass voorbij komen. Maar Coely drijft voornamelijk op haar soulrockband. De drummer gaat roffelend los en de gitarist heeft bij de bandvergadering te horen gekregen dat gitaarsolo’s best oké zijn.

De sfeer van de tijd waarin highschoolfilms nog worden gehuurd in florerende videotheken, slaat volledig aan. Wat dat betreft is Coely een geslaagde opener van de zondag om half één (op een derde festivaldag is dat als half zes beginnen op werk). Ze heeft een krachtige stem en ze is net als haar twee zangcompadres een goede gangmaker. Coely mag echt meer van hier en nu worden, maar we hebben wel zin om Melrose Place, Saved By The Bell en Alf te bingewatchen.

HET MOMENT:
Naast ‘My Tomorrow’ is er een tweede grote muzikale uitschieter. ‘Don’t Care’ is een wake-up call en een opdonder: de festivalzondag is begonnen.

Volg Down the Rabbit Hole op de voet met onze livestream, alle video-opnames en het dossier.