Album van de Week (31): Mitski
Eenzaamheid kent vele gezichten
Het is een heldere avond als Mitski het raam van haar hotelkamer wagenwijd open zet. Gewoon, om wat leven te horen, het geluid van mensen. Ze mijmert bij het zien van de verre planeet Venus, die ooit zijn kans op leven vergooide met global warming, zoals ons misschien ook op een dag te wachten staat. Zouden de bewoners van de planeet van de liefde te gulzig geweest zijn? Het is projectie, want een minuut later gilt het ze haast uit: ik wil iemand om te zoenen! Geen medelijden, geen gesprekken, gewoon een kus!
Het borrelt van verlangen op Be The Cowboy, het vijfde album van de Japans-Amerikaanse indiezangeres. Als een geiser die elk ogenblik kan ontploffen, al oogt ie aan de oppervlakte nog kalm. De veertien korte liedjes (maar twee boven de 2,5 minuut!) klinken op het eerste gehoor vriendelijker dan hun voorgangers. De distortion uit haar vorige album heeft plaats gemaakt voor synthesizers en orgels, een sound die ze nog altijd maakt met vaste muzikale partner Patrick Hyland. Single ‘Nobody’ klinkt zelfs ronduit vrolijk, dansbaar. Maar onder de oppervlakte heerst een eenzaamheid die elk moment tot uitbarsting kan komen. Een opvallende atonale kras in het openingsnummer is als een waarschuwing: pas op, scheuren.
Die eenzaamheid kent vele vormen. Zo is er de vrouw die haar man verlaat en hem vervolgens verwijt dat-ie haar niet achterna komt. Er is een stel dat tekent voor sleur en af en toe een lichte ontploffing, om toch in elk geval samen de eenzaamheid de baas te zijn. En er is een ongeduldige single die een onbekende smeekt zijn vieze schoenen in haar wasmachine-hart te stoppen. Het zijn allemaal treffende beelden die voorbij flitsen in liedjes die even zorgvuldig als schetsmatig klinken.
Pas aan het einde vergeet Mitski de tijd in een vier minuten tellend prachtliedje over twee bejaarden die samen schuifelen. Ze halen herinneringen op aan de aula van het gymnasium waar ze dat ooit voor het eerst deden. Ach, het zou mooi zijn als ze weer jong zouden zijn, maar ja: het is wat het is.