Album van de Week (33): Megan Thee Stallion
‘Bad bitches have bad days too’
Zelden werd een groots popster zó heftig gekleineerd als Megan Thee Stallion. Telkens weer werd ze beticht van leugens, werd ze genaaid waar ze bij stond. Na het incident waarbij Tory Lanez haar in de voet zou hebben geschoten, moest ze zelfs de röntgenfoto’s op Instagram posten om te bewijzen dat er resten van kogels in haar voet zaten. En zelfs toen nog twijfelden mensen aan de waarachtigheid ervan. Ondertussen is ze in een felle strijd verwikkeld met haar label, omdat haar Something For Thee Hotties geen album zou zijn (en dus niet zou meewegen in haar albumdeal).
Maar Megan Thee Stallion wordt niet kleiner. De rapper uit Houston die onder de vleugel van Q-Tip werd genomen en haar tong aanscherpte via battle raps, freestyles en cyphers op parkeerplaatsen, die een wereldwijde beweging startte met haar ‘Hot Girl Summer’ en een mega-TikTok-hit scoorde met ‘Savage’, wordt woester, feller en meedogenlozer met elke plaat, elk alterego en elke track. ‘I ain't perfect, but anything I did to any of you n****s, y'all deserved it’, bijt ze al binnen 10 seconden op haar verrassingsalbum Traumazine van zich af. Even later: ‘I’m on my fuck-you shit, bitch, I’m done being nice.’ De beste diss: ‘You got the roaches in your crib sharin' snacks with your kids.’ De humor spat er nog vanaf, maar Megan maakt geen grappen wanneer ze gromt: ‘How many more ways can I say that I'm the baddest bitch?’
Nog altijd kun je rode oortjes krijgen van de manier waarop ze over haar eigen seksualiteit rapt, maar op Traumazine wordt dat onderdeel van een groter politiek statement: ze wint haar eigen verhaal terug van de mensen die proberen haar monddood te maken, ze herclaimt haar lichaam. ‘My motherfuckin' body, my choice. Ain't no lil' dick takin' my voice’, rapt ze op ‘Gift & A Curse’ in een razendsnelle verse, zoals ze het ook al scandeerde op Glastonbury in reactie op het afschaffen van abortusrecht in de VS.
Maar tussen de harde trapbeats, slicke g-funk, zwoele r&b en ballroom-esque house door laat Megan, hoe onschendbaar ze ook lijkt, wel degelijk zien hoe slecht het soms met haar gaat op het sterke tweeluik ‘Anxiety’ en ‘Flip Flop’. ‘I'm a bad bitch, and I got bad anxiety’, briest ze in een verse die het hele album sterk samenvat. Een track later vertelt ze dat ze haar moeder in 2019 verloor en sindsdien helemaal niemand meer vertrouwt. Met Traumazine durft Megan Thee Stallion zichzelf, ondanks alle haat en nijd, kwetsbaarder op te stellen dan ooit. Het levert haar de scherpste plaat uit haar carrière op.