PP22: Volbeat is de ultieme fusion van onwaarschijnlijke genres

Is Volbeat vernoemd naar een Pokémon? Welnee joh, de naam komt van het Dominus-album Vol.Beat, het eerste groovemetal-project van zanger Michael Poulsen. En eigenlijk is die plaat een leuke deepdive in de geschiedenis van de Deense rockabillymetalrocknroll-fusionband. Vol.beat staat aan de wieg van wat we vanavond horen. Een hoop groove- en metaldrops, maar met een 180 graden ommezwaai in de songwriting. Tegenwoordig bestaan bijna alle Volbeat-songs uit majeur akkoorden. Maar het meest opvallend blijft de croonerstem van Poulson, geïnspireerd door 50’s rock’n’roll die altijd aan stond in zijn ouderlijk huis. 

Op de zondag kun je er niet omheen: de Volbeat-familie is overal. Hoe op de vrijdag het veld gedomineerd werd door Metallica-shirts is vandaag Volbeat aan beurt. Het valt ook op tijdens de show: een Volbeat-fan is dedicated. En dat komt mede door het charisma van Poulson. Hij spreekt het publiek vaak toe: ‘Thanks for this evening, this is our last show before we’re on a break again, you guys being such a good audience is amazing.’ Het is sympathiek en komt eerlijk over. Even een snelle countryrock gitaarlick, en daar gaat het publiek weer. 

Zo’n Volbeat-show zit vol met nummers die allemaal een ander doel hebben. Soms horen we metal, dan weer psychobilly en zelfs hier en daar wat poppy rock. En het is wel leuk hoor, zo’n korte cover van Ring Of Fire van Johnny Cash die uitmondt in ‘Sad Man’s Tongue’. Op een gegeven moment komt er zelfs een budget ZZ Top duo met glitterpakjes aanzetten om een saxofoon solo neer te leggen. Maar eigenlijk niet leuk genoeg om echt te inspireren. Het Pinkpop publiek wil eigenlijk het liefst duivelhoorntjes maken en keihard meeschreeuwen met Poulson’s croonerstem.

HET MOMENT
Het begin van hun grote hit en afsluiter ‘Still Counting’ begint tamelijk rustig. Maar als de break erin hakt ontstaan er over het hele veld moshpits en spartelen crowdsurfers als vissen op het droge naar de bewaking.