BKS17: Whitney bezingt treurige thema’s op een gezellige wijze

Whitney, de band die gebouwd is om ex-leden van de Smith Westerns en Unknown Mortal Orchestra (Julien Ehrlich en Max Kakacek) heeft het opmerkelijke talent om treurige thema’s op een vrolijke manier te bezingen.

We hebben de hele show opgenomen, deze kun je hier terugzien.

‘This song is for everyone who has been trough a break-up'. Of: 'This song is about being depressed’. En ‘This song is about dying from old age’. Je zou denken dat dat beladen nummers zijn, maar zo droefgeestig zijn ze helemaal niet. De band brengt de nummers met de nodige dansbaarheid, mede mogelijk gemaakt door de countryrifjes van Max Kakacek. Vooraan danst een meute met glitter besmeurde meisjes in vol ornaat. Gelukkig wordt het niet té gezellig, de set behoudt de nodige melancholische sfeer. Fijne liedjes om nog even mee op te starten.

Voor de nummers met een minder opzwepend tempo kan het publiek helaas minder aandacht opbrengen. Men is in groten getale op Whitney afgekomen, tot ver buiten Stage Two is het een drukte van jewelste. Helaas is dat voor rustige nummers als ‘Light Upon The Lake’ een enorme dooddoener. Er wordt zo hard doorheen gepraat, dat frontman en drummer Julien Ehrlich nauwelijks is te verstaan. En zijn stem is al niet zo opvallend. En het zingen doet hij al een tikkie te nonchalant: hij lijkt er bij aanvang niet echt zin in te hebben, maar uiteindelijk blijkt Ehrlich daar een reden voor te hebben. Hij vertelt dat hij nogal last heeft van zijn maag, na gisteren iets verkeerds te hebben gegeten en mushrooms te hebben gebruikt.

HET MOMENT:
Compleet willekeurig springt Ehrlich plots op van achter zijn drumstel. ‘’I’ve never kissed a camera before, but I feel like doing it right now’. Hij loopt richting de dichtstbijzijnde cameraman en geeft een dikke smakkerd op de lens. ’I feel like I’ve seen like a million people do that, I hope I didn’t fuck your whole thing up. That was fun.'

Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.