Album van de Week (3): De Staat

De Staat klinkt weer typisch De Staat op vijfde album BUBBLE GUM. Als altijd weten ze te balanceren tussen bijna machinale, zware grooves en humoristische muzikale speldenprikjes. Neem ‘Me Time’ met zijn monsterlijke ritme, dat uiteindelijk opzwelt tot Thunderdome-proporties. Luister het koddige shuffletje van ‘Mona Lisa’, waarin huizen worden platgebrand terwijl frontman Torre Florim op de vulkaan danst. Check de Queens of the Stone Age-harmonieën van ‘Mona Lisa’ en Josh Homme-esque croon in synthrocker ‘Level Up’. 

Wat vooral opvalt, is dat Nijmeegse rockband rondom Florim meer de tijd durft te nemen dan ooit. Vrijwel elk nummer klokt tussen de vier en zes minuten, vrijwel elke song krijgt een imposante break of uitgebreid outro zoals de band dat live al langer doet. De muren van geluid worden nog hoger opgetrokken en – toch opmerkelijk! –, dat zit vaak eerder in de toetsen dan de gitaren. Het hoogtepunt van de plaat, de epische kopstemballad 'Phoenix', krijgt na introspectieve coupletten opeens weergaloos pompende synthesizers mee.

En als altijd werpt Florim weer een licht-cynische blik op de staat van de wereld. In ‘Kitty Kitty’ verwijst–ie naar de campagneteksten van ‘orange entertainer’ Trump. In ‘Fake It Till You Make It’ zoomt hij in op neppe cloutchasers (met autotune als sonische variant van Photoshop) en in ‘Pikachu’ werpt hij zich op als voyeuristische creep (inderdaad, ‘I wanna peek at you’). Het is geen plaat waarmee De Staat zichzelf opnieuw heeft uitgevonden, ze zijn simpelweg nóg beter geworden in wat ze zo goed doen. Laat die AFAS Live maar komen.

Meer van onze favoriete nieuwe releases vind je op de Luisterpaal.