Album van de Week (7): Superorganism
Een overdaad aan prikkels op hyperaanstekelijke samplepop-debuutplaat
De muziek van Superorganism klinkt ongeveer alsof je op je laptop een YouTube-video zit te kijken, ondertussen op je iPhone door een tijdlijn scrollt, via je Sonos-speaker een popliedje luistert en je neefje naast je zit met een Gameboy. Ja, je zou helemaal gek kunnen worden van die overdaad aan prikkels, maar wanneer je enige orde weet te scheppen in de chaos gaat het best. Sterker nog: dan kun je grinniken om die cynische tweet terwijl je meeneuriet met dat onweerstaanbare liedje.
Superorganism, dus: een achtkoppig internationaal gezelschap dat opereert vanuit Londen, al opviel op de blogs en de grootste hype vormde op Eurosonic. Nu is er een debuutalbum op het vermaarde Domino. In het openingsnummer wordt de 17-jarige zangeres Orono al gillend wakker uit een nachtmerrie waarin haar vrienden in het niets oplossen. Ook de echte wereld vindt ze ondraaglijk zwaar, maar gelukkig is er een koor dat haar toebrult dat alles wel goedkomt, en even later een oppeppende speech van motivational speaker Anthony Robbins.
In ‘Everybody Wants To Be Famous’ verzucht Orono dat iedereen zonder schaamte z’n gezicht op je scherm terug wil zien, een liedje later straft ze dat alweer genadeloos af: ‘Nobody cares.’ In het licht van haar computerscherm – dat glittert van de gifjes – worstelt ze lichtvoetig met alle prikkels die in haar gezicht worden gedrukt.
Ze zingt er niet alleen over, zo klinken de hyperactieve elektrofunk-popliedjes met verslavende refreinen ook. Er is een opvallende rol weggelegd voor een slidegitaar, maar vooral ook voor bergen samples. Die ene die wereldberoemd werd door een Nederlandse hardcoreklassieker van Speedy J bijvoorbeeld, de vele 8 bit-bliepjes, gekwaak van kikkers, gekwetter van vogels, en de stem van Orono die af en toe tot smurfengebabbel wordt vervormd. Hoe je moet omgaan met zoveel prikkels? Dat weet Orono ook niet, want hoe graag ze ook een Superorganism wil zijn, ze is ook maar een meisje van 17. Misschien moet je het gewoon omarmen. Het maakt de samplepop van Superorganism in ieder geval nog verslavender dan het eindeloos scrollen door je tijdlijn.