Is dit debuut van Bicep de volgende dance-crossover-kraker?

Van de laatste loodjes op je werk tot het begin van je vrijdagnacht: de pulserende debuutplaat van Bicep sleept je er doorheen. Het Ierse duo begon ooit als blog. Een krappe tien jaar geleden vond je op Feel My Bicep een continue stroom aan obscuur disco-goud en verloren gewaande clubklassiekers, het beste van wat Andy Ferguson en Matt McBriar in de platenzaken vonden. Dat groeide uit tot eigen feesten, DJ-sets en een platenlabel. Nu is er eindelijk een debuutalbum met eigen werk.

Bicep's wortels liggen in crate-digging, en dat hoor je meteen. Je zou ze scharen onder de brede parapluterm 'house', maar het album is doorspekt met invloeden uit alle hoeken, van disco tot techno en van hiphop tot trance. Droge breaks worden afgewisseld met glitterende trance synths, en dat alles met een fijn gevoel voor melodie zoals Orbital en Moderat dat ook hebben. Bicep weet precies de balans te vinden: fijngevoelig genoeg voor je koptelefoon, uitbundig genoeg voor de dansvloer.

In tracks als 'Vale', met z'n bonkende bas en pure popvocalen, of 'Glue', een midtempo jungle track met stotterende morning after-melodie, hoor je Bicep's hitambities. En je ziet ze ook in de manier waarop Bicep zichzelf nu positioneert: met een live set op Dekmantel en hun eigen losse show op ADE, vroeg in de avond in Paradiso Noord (op Zeezout dit weekend doen ze wel 'gewoon' een dj-set). Met deze plaat zou het ze zomaar kunnen lukken, die hit. Het is een uitgekiend debuut geworden, zoals je ook zou verwachten van twee curators.