LL17: Nicolas Jaar heeft het 'what the fuck' moment van Lowlands

Een concert van de Chileense producer Nicolas Jaar is misschien het beste als volgt samen te vatten: als na een kwartier ambient-geluid de eerste beats van de in rook gehulde stage komen, rennen tientallen knalbakken in het publiek zo snel als ze kunnen naar voren. Daarna kun je wedden hoe snel ze teleurgesteld zullen afdruipen naar een andere tent, roze opblaas flamingo onder de arm. Want Nicolas Jaar doet niet aan makkelijk en voorspelbaar. Na tien minuten duistere techno kun je een minutenlange klarinetsolo verwachten. En daarmee geeft hij een groot cadeau aan de volhouders, want als hij het laatste half uur van het optreden eindelijk gas geeft met zijn sleutelnummer ‘Space Is Only Noise If You Can See’, is er in de Bravo eindelijk eens de ruimte om lekker te kunnen dansen. Dat is in de complete Lowlands dance-programmering nog haast niet voorgekomen.
 
Bij Nicolas Jaar moet je dus niet komen als je continu wilt knallen, maar wel om anderhalf uur op elektronische reis te gaan. De bestemming is nog onzeker als de reis al begonnen is, want de producer bouwt alle nummers laag voor laag op door de synthesizers live te samplen en alles live te zingen. Dus als hij zin heeft om twee keer een kwartier het tempo volledig uit de set te halen voor een freaky stukje experimentele ambient, dan heeft hij daar alle mogelijkheden voor. Maar na al dat laagjes bouwen en uitstellen, is aan het einde de ontlading zeker daar. Zelfs de mensen buiten de tent, die volledig misplaatst dachten dat er binnen geen plek was, gaan uit hun dak bij het slot.
 
HET MOMENT:
Die minutenlang durende klarinetsolo halverwege. Het is misschien wel hét 'what the fuck' moment van Lowlands. 

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.