Brent Faiyaz: r&b-superster laat visitekaartje achter in TivoliVredenburg

Brent Faiyaz in de Ronda, het is zo'n beetje de hotste ticket van de week: maanden geleden was de show binnen een minuut uitverkocht, op Ticketswap worden er meer dan 13.000 tickets gezocht (hij had er een Ziggo Dome mee kunnen vullen!), en ook voor TivoliVredenburg staan kids in goede hoop TicketSwap te refreshen of te snikken omdat hun kaartje nep blijkt. Het zegt veel over zijn status: een r&b-streamingkanon dat op zijn laatste album samenwerkte met Drake, Tyler, The Creator en The Neptunes. Waar SZA, The Weeknd en Frank Ocean op hun eigen manier cross-over-succes behaalden door ook de indiewereld erbij te betrekken, is dat bij de pure r&b van Brent Faiyaz minder aan de hand. Daardoor valt hij misschien buiten de scope van het brede publiek, maar hey, in zijn hoek geldt-ie wel als een absolute superster.

Neem alleen al het begin van zijn show. Hij trapt vrijwel gelijk af met zijn twee grootste hits 'Clouded' en 'Been Away', die vanuit volle borst worden meegezongen en ook heel sprekend zijn voor zijn muziek: recht-toe-recht-aan r&b, vol soepele melodieën en atmosferische productie. Slowjams zo laidback en naar binnen gekeerd als-ie er zelf bij staat, zonnebril op zijn neus en één hand in zijn broekzak, zeer mooi gezongen met frivole adlibs. Het ziet er ook piekfijn uit: hij staat voor dik vier meter hoge vierkante LED-frames met best wel simpele projecties. Ze nemen zoveel ruimte in dat je haast de superstrakke band erachter mist, inclusief het strijkerstrio, dat met kleine accenten en gedragen partijen nog effe wat meer gevoel in de al best wel introspectieve liedjes legt. Superstijlvol en classy, dus.

Hij is een man van weinig woorden, maakt geen woord teveel vuil aan praatjes tussendoor, en wanneer hij daarna nog zo'n zeventien nummers erdoorheen vlamt in drie kwartier - veelal van zijn laatste album WASTELAND en maar één single van de verrassingsmixtape die hij afgelopen vrijdag dropte - dan merk je ook dat zijn oeuvre misschien nog wat eenvormig is, dat een uurtje precies genoeg is om de aandacht vast te houden en dat zijn schuchtere podiumpresentatie nog niet van het podium afspat. Qua status had-ie de Ziggo Dome wel aangekund, maar qua podiumpresentatie komt-ie eigenlijk een stuk lekkerder uit de verf in de intiemere Ronda. Een passende introductie dus, want hierna ga je deze schuchtere superster niet meer in zo’n kleine popzaal zien. Volgende keer de Ziggo?