BKS17: Kikagaku Moyo groovet onverstaanbaar leuk
Japanse psychrockband blaast slaap uit de ogen
Grote kans dat je nog nooit van de Japanse act Kikagaku Moyo hebt gehoord, maar je oren gaan direct klapperen als je hun cv hoort: ze maakten drie platen, een split met Moon Duo, brachten een cassette uit via Burger Records en stonden eerder al op Eindhoven Psych Lab.
Precies in die hoek kun je de band ook wel plaatsen: introverte garagepsychrock met neuzelzang en als geheime wapen een elektrische sitar, die ze vroeg op de zondagmiddag laten klinken als een weirde overstuurde slidegitaar. Telkens weer gaan ze met z’n vijven in een cirkeltje staan, met hun rug naar het publiek introvert groovend. Ze spelen gerust drie minuten lang een akkoord, met meanderende gitaarlijntjes. En dat is heerlijk sloom opstarten op de laatste dag, met een knorrende hersenpan van al het bier van gisteravond.
HET MOMENT:
Maar dan, op drie kwart van de set schakelen ze alsnog op met een superfunky liedje waarop zelfs de grootste slaapkop heen en weer begint te schuifelen, met hier een zwierende tamboerijn, daar een dubbele gitaar-sitar-solo (!). En wanneer ze in het laatste nummer zowaar een logge hardrockende gitaarriff instarten, is het slaapzand definitief uit de ogen geblazen.
Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.