DTRH18: MGMT is helemaal BACK

Het podium is gevuld met planten: het is er groen als een voetbalveld. Voor het achterste scherm is een tweede, kleiner LED-scherm neergezet waarop de kleurrijke visuals rondzweven. Tijdens het tweede nummer wordt een grote gele pop opgeblazen. In dit wonderlijke universum staat MGMT uit Middletown, Connecticut. Groot sinds het in 2007 verschenen Oracular Spectacular waarvan meteen ‘Electric Feel’ wordt gespeeld. Een vreugdegolf gaat over het veld.

Het hangt weer een buzz rond MGMT en dat is best even geleden. De mineur kwam voornamelijk door het in 2013 verschenen MGMT, een album dat klonk als een verwaarloosde kamerplant. Live sloeg het chagrijn ook regelmatig toe. Maar met het dit jaar verschenen Little Dark Age zit er weer joie de vivre in de band van Andrew VanWyngarden en Ben Goldwasser. Wat zich ook vertaalt naar het podium.

De psychedelische pop heeft een deinend elektronisch laagje. MGMT kan dromerig zijn, maar altijd duikt wel een supermelodieus synthloopje op dat kraakhelder door de muziek zoemt. De vocalen zijn dun, soms iets te, maar het past bij de lichtheid van de band. De verstandigste keuze die de Amerikanen op Down The Rabbit Hole hebben gemaakt is de focus leggen op dat succesdebuut en die laatste verrijzenis-plaat. De set heeft een aangename balans tussen een zweverige zondagmiddag en een opgewekte zaterdagavond. Bonuspunten voor het nieuwe ‘Me And Michael’ dat in de staart recht overeind blijft tussen een paar Oracular Spectacular-klappers.

HET MOMENT:
Het zijn geen extraverte bandleden, de vijf MGMT’ers, maar in de finale komen ze zowaar los. De band eindigt sowieso met een hattrick: ‘Time To Pretend’, ‘Me And Michael’ en uitsmijter ‘Kids’ die het hele veld op en neer laat deinen. De psychsynthpoppers van MGMT doen gewoon weer mee.

Meer #dtrh18 in ons dossier.