Genomineerd voor de 3voor12 Award 2024: Froukje

Het moet onwerkelijk geweest zijn voor Froukje om door te breken. Plotseling succes is voor iedere 18-jarige onwerkelijk, maar voor haar gebeurde het in eerste instantie ook nog eens in isolement, eerst met ‘Groter Dan Ik’, toen met de grote wens die bij heel jong Nederland resoneerde: ‘Ik Wil Dansen’. Er waren geen shows, en toch lagen mensen aan haar voeten. En toen er eenmaal weer shows waren, ging alles direct in de zesde versnelling: haar carrière, het leven. Froukjes langverwachte debuutalbum reflecteert op de groeipijn die daarbij komt kijken. En toch is ze niet in de val getrapt een narcistisch album over de duistere kant van de roem te maken, zo’n plaat die alleen weerklinkt aan de binnenkant van een limousine. Iedereen die in deze rare tijden volwassen wordt kan zich aan haar spiegelen. Iedereen die OOIT volwassen is geworden ook trouwens.

‘Het leven, hoe doen jullie dat toch’, vraagt Froukje haar luisteraar in ‘We Hebben De Tijd’, het ontroerende slotnummer van Noodzakelijk Verdriet. Het is een liedje over twijfel en somberheid, zoals zoveel van haar songs, maar ook - en dat is cruciaal - een liedje over zelfliefde. Het hoeft niet allemaal tegelijk, het hoeft niet allemaal nu. We horen dat ook terug in ‘Zonder Liedjes’, een nummer waar het imposter syndrome vanaf druipt. ‘Wie ben ik op een donderdagmiddag in november’, vraagt ze zich af, en: ‘Ik ken mijn eigen liedjes soms niet eens uit mijn hoofd’. En er is ‘Houden Van Mij’, een heel klein liedje dat voelt als het kleine zusje van Wende’s ‘Het Is Genoeg’.

Het zijn hartverwarmende en vooral geen klaaglijke popliedjes. Fris geproduceerd, met veel synths en een neus voor pakkende melodieën. Soms dansbaar en energiek, zoals bewezen hits ‘Als Ik God Was’ en ‘Naar Het Licht’ en nieuwe single ‘Kwijt’ (over een zwerftocht door de nacht), maar in het hart van het album ook heel intiem. Meest opmerkelijke voorbeeld is ’23 Mei’, over de oudere broer van Froukje die overleed toen zij een paar maanden oud was, hij vier jaar. Ze hebben elkaar dus nooit gekend, maar zijn verjaardag wordt nog altijd gevierd. Het is een scherf, een litteken voor het gezin, geen trauma. Zoals er zoveel grote en kleine dingen zijn die je vormen. Die acceptatie vormt de kern van een groeiend oeuvre waar met dit album een dikke streep onder wordt gezet. En dan zien we Froukje middenin de nacht bij een drukke weg staan. Al haar vrienden kwijt, God weet wat er allemaal is gebeurd vannacht. ‘Ik ben vanavond met mezelf en de tijd en al mijn onvolledigheid. Maar het is een vreedzame strijd.’