Album van de week (15): MEROL

MEROL geeft zichzelf de Troostprijs. Merel Baldé is namelijk nog geen moeder, ze heeft geen relatie, en ze brengt haar debuutalbum nu pas uit. En dat terwijl ze al 31 is! Er zijn weinig Nederlandse artiesten die zo geestig en scherp hun eigen leven kunnen vangen. Tuurlijk, we kennen haar van hits zoals ‘Lekker Met De Meiden’ en ‘Hou je Bek en Bef Me’, maar op Troostprijs hoor je meer dan liedjes rondom een ludiek concept. Troostprijs is een afspiegeling van hoe Merel dealt met de verwachtingen die anderen van haar hebben, maar vooral de verwachtingen die ze zélf heeft. ‘Troostprijs staat voor mij dat je niet per se mee doet aan de wedstrijd zoals ie’ is vormgegeven door de maatschappij, maar dat je je eigen weg volgt’, vertelde Merel aan 3voor12.

Dat Merel zich bewust is van maatschappelijke verwachtingen blijkt megaduidelijk in ‘Manic Pixie Dream Girl’: een film-archetype met gekleurd haar die de depressieve protagonist door de film heen loodst. Ze zingt bijna zwoel: bedankt voor deze bijrol, maar ik ben niet je manic pixie dream girl. Of ‘Bendronkenlaatme’, waar duidelijk wordt dat ze geen zin heeft in een conversatie met iemand van de middelbare school. Dat ze liever aan een tosti likt omdat ze te lam is voor seks. Maar vooral op nummers zoals ‘Vol’ of ‘Patronen’, die eerder al verschenen als singles. MEROL heeft geen grappige teksten meer nodig om een boodschap over te brengen. 

Nee, Merel Baldé neemt zichzelf serieus als artiest. Troostprijs is een stuk minder studentikoos en heeft alle elementen van een sterk alt-nederpop album: Hier en daar een chansongeoriënteerde gitaar, maar bovenal poppy synths en ijzersterke hooks. Koen van de Wardt van Klangstof en Jochem Fluitsma (ja echt, van Fluitsma & van Tijn) schreven ook nog eens de meeste liedjes mee. MEROL laat ons met Troostprijs zien dat de popster zeker in haar zit, maar je hoeft niet naar haar op te kijken, hoor. Met haar gevatte en ironische teksten begeeft MEROL zich toch het liefst tussen mens en menigte.