Baby Berserk trapt de creeps van het podium

Misschien is het je opgevallen, waarschijnlijk niet: Baby Berserk heeft zijn naam veranderd. Het arty elektronische trio heette eerst Baby’s Berserk met een apostrof-s. Een onbelangrijk detail, zou je denken, maar niet zonder gevolgen. Hun eerste plaat staat nu onder een ander profiel op Spotify dan de nieuwe, Slightly Hysterical Girls with Pearls.

‘Het is een gevoel,’ leggen Mano Hollestelle en Lieselot Elzinga uit, ‘Het heeft alles te maken met dat derde bandlid dat uit Canada kwam en daar inmiddels weer woont.’ ‘Wij hebben de eerste plaat helemaal gemaakt met Peter ‘Puggy’ Beales,’ vertelt Elzinga. ‘Maar we begonnen pas met live spelen toen hij al vertrokken was. Eva Wijnbergen speelt nu met ons, ze schrijft ook mee.’ ‘Het voelt voor ons als twee verschillende bands,’ vult Hollestelle aan. ‘Bovendien snapten ze in Frankrijk die ‘s niet. Daar heten we gewoon Baby Berserk.’

De groep wordt regelmatig gedraaid op zenders als FIP en op BBC 6 in Engeland, wat aardig wat gigs over de grens oplevert. Zo veel dat de band een nagenoeg fulltime bezigheid is. ‘Al heb ik ook nog de mode ernaast,’ voegt Elzinga toe.

Slightly Hysterical Girls with Pearls is nu dus het tweede album, en Baby Berserk wilde een productionele stap maken. Hollestelle: ‘We wilden het minder DIY laten klinken. Toen we met de band begonnen, waren we nog helemaal nieuw met het maken van elektronische muziek. Dit keer hebben we de nummers voor de helft opgenomen in een studio van een vriend in Zwitserland. Op dure apparatuur, zeg maar. Al merkte ik van de week in de auto dat de vocals van ‘Entertainment’ misschien toch iets te zacht in de mix zitten. Maar dat moet je maar niet opschrijven.’

Dat doen we natuurlijk wel, al was het maar omdat die diep liggende vocals juist wél werken. Ze passen bij de dubvibe die het trio najoeg: laidback, dansbaar maar niet per se energiek. Het werkt ook als contrast met de best wel pittige, punky, soms ronduit politieke teksten van Lieselot Elzinga. Komisch genoeg zijn twee van de meest opvallende tracks op het album, ‘Piggy Piggy’ en ‘Creeps’, geschreven door het bandlid waarvan Baby Berserk noodgedwongen afscheid moest nemen: Puggy.

‘Ik hou ervan om teksten van iemand anders te zingen,’ zegt Elzinga. ‘Bij mijn eigen teksten denk ik soms: meh, niet goed genoeg. Maar deze teksten zijn te gek. ‘Piggy Piggy’ gaat over politiegeweld tegen minderheden. Ik zing het heel anders dan Puggy; het is echt mijn interpretatie. ‘Creeps’ gaat over mannen die vrouwen op het podium of in hun band toch niet helemaal serieus nemen. Het is geschreven door een man, maar bedoeld om door een vrouw gezongen te worden.’