DTRH17: Spinvis grijpt hard en subtiel vast
Erik de Jong weet wat dit festival nodig heeft
Zal hij het dan echt klein houden? Spinvis opent zijn set erg subtiel, zoals de optredens van zijn clubtoer ook subtiel zijn. Rustig zingt hij ‘Oostende’ en de cello van Saartje van Camp kruipt er langzaam in. Erg schoon, zeker, maar de tent is groot en dit festivalpubliek verlangt grote prikkels. Tegelijk is de laatste Spinvis-plaat Trein Vuur Dageraad er een om rustig voor te gaan zitten, ook vanwege de iets traditionelere instrumentatie. Maar het blijkt in de vroege avond geen grote Trein Vuur Dageraad-show te zijn. Drie nummers komen ervan voorbij, waaronder die twee semi-stevige: ‘Hallo Maandag’ en ‘Artis.’ Nou ja, vier eigenlijk. Het erg arty ‘Nachtwinkel’ zit in ‘Een Kindje van God’ verstopt.
Het knappe aan het optreden is dat Spinvis de nummers veel recht doet, maar de festivaltent ook vakkundig verleidt. Nergens wordt het lomp of geforceerd. Erik de Jong kent de uitwerking van zijn muziek. Al vroeg in de set: ‘Het Voordeel van Video’ waarin de strijkers dissonant schuren. Meteen erna ‘Bagagedrager’ dat nog niets aan waarde heeft ingeboet. Vervolgens door met ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’, waarbij niet alleen door de voorste rijen wordt meegezongen. Spinvis houdt de aandacht erg lang vast.
De Jong slaat de melancholische Trein Vuur Dageraad-kant niet helemaal over. Maar als hij ‘Tienduizend Zwaluwen’ speelt, glijdt de focus uit de tent. Het is er de plek niet voor. Hier wordt verlangd naar een spannende versie van ‘Club Insomnia’ en uiteraard ‘Kom Terug’. Spinvis begrijpt wat de flink gevulde festivaltent van Down The Rabbit Hole nodig heeft en levert het met waardigheid.
HET MOMENT
Zo. Deze versie van ‘Een Kindje van God’ hadden we nog nooit gehoord. Lekker brutaal, lekker fel. Hij vat ook de achterste rijen telkens in de kraag.
Volg Down the Rabbit Hole op de voet met onze livestream, alle video-opnames en het dossier.