Cosmic Crooner: broeierige nachtmerriemuziek op de filmset
Indie-zuchtzanger wil filmische eigen werelden creëren
Logische referenties voor het broeierige liedje ‘Popsicle Place’ van de Amsterdamse artiest Cosmic Crooner: de flamboyante folk van Father John Misty, de zijdezachte songs van The Last Shadow Puppets, of anders Scott Walker en een snufje Serge Gainsbourg. Maar vraag zanger Joep Meyer (we kennen ‘m nog van Moon Tapes) naar zijn inspiraties, en je krijgt vooral een waslijst aan filmtips. Het schilderachtige drama Il deserto rosso van Michelangelo Antonioni uit 1964, bijvoorbeeld. Le Samouraï (1967) van Jean-Pierre Melville, ‘waarin de hoofdpersoon de hele film lang met een trenchcoat door de regen loopt in Parijs. Dat was wat ik ook wilde, als ik zo’n lange jas draag voel ik me ook een soort spion. Ik haal heel veel inspiratie uit films, uit de nouvelle vague en de soundtracks vol arpeggio’s en vibrafoons. Scott Walker is ook een inspiratie, en de Braziliaanse muzikant Lo Borges.’
Vandaar dus het project Cosmic Crooner. ‘Meteen een verwijzing naar wat ik leuk vind: crooners en spacegerelateerde conceptalbums uit de jaren zeventig, zoals Ziggy Stardust.’
En die ijscozaak van ‘Popsicle Place’? ‘Het gaat voor mij over een plek die op papier een paradijs is, maar in werkelijkheid een nachtmerrie. Dat vind ik het allermooiste om te doen: nieuwe werelden creëren met mijn muziek.’
Kijk de videoclip van ‘Popsicle Place’ hiernaast en check hier ook de uitstekende eerste single van Cosmic Crooner.