Steve French maakt luchtige verwonderliedjes

Honden- of kreeftenman? Cees Paris moet er even goed over nadenken. ‘Oe, een lastige. Mijn eerste intuïtie zegt ‘kreeften’. Ze worden oud, ze zien er cool uit, maar ja, ik houd ook van honden.’ Allebei spelen ze een rolletje in het titelnummer van het tweede Steve French album. Steve French, dat is dus eigenlijk Cees Paris, aangevuld met vier muzikanten uit die andere band waarin ze samen speelden: Personal Trainer. Speelden, want Paris stapte voor de zomer op om zich nog meer te focussen op zijn eigen project. ‘De hele band speelt in Personal Trainer, behalve ik.’

Het begon bij het beeld van een hond, in een nogal specifieke situatie. ‘Een vriend van me merkte op dat het er altijd zo gek uitziet als je een hond in een auto tegenkomt, die tering hard over de snelweg raast. Ze kijken altijd voor zich uit, blij en niet zo heel slim. Je vraagt je dan af: wat gaat er door zo’n beest heen? Ik vond het een mooi beeld voor een liedje, en toen fantaseerde ik er een wegrestaurant bij met een kreeftenaquarium. Op een dag ontsnapt zo’n kreeft met tie-wraps om zijn scharen. Hij loopt over de parkeerplaats en wordt daar dood gereden.’

Hij wil er verder geen statement mee maken over kreeft-eters, noch over hondenbezitters. Het zijn simpelweg beelden die een gevoel in gang zetten, die een verwondering over de wereld om je heen vat. Dat leidt tot heel andere liedjes dan op het eerste Steve French album, dat meer ging over mislukte of gedroomde liefdes. ‘Er zitten meer dieren in de plaat, en ook meer auto’s’, zegt Paris. ‘Het werd een rode lijn. Misschien komt het doordat ik net mijn rijbewijs heb.’

Zo is die tweede plaat losjes en creatief geworden, muzikaal net als Personal Trainer bouwend op het werk van heerlijk zwalkende 90s indie-acts als Pavement, Jim O’Rourke en Sparklehorse. Er zit net even wat minder drive in dan Personal Trainer, en dat past ook bij het ambitieverschil tussen die twee bands. Het was mede de reden dat Paris uitstapte, terwijl Personal Trainer doordenderde op weg naar hun langverwachte debuutalbum. ‘Ik ben vorige maand begonnen met een baan als websitebouwer, dat voelt goed. Iets meer zekerheid en structuur. Ik vind het heel leuk om muziek te maken, maar het is anders dan in de eerste helft van je twintiger jaren. Dan heb je alle tijd, je studeert een beetje en maakt muziek. Nu wil ik shit fixen voor mezelf. En deze band pushen, dat wel.’