BKS18: Spoon opent de grote groovefabriek
De Amerikanen zijn een steady indie darling
Spoon speelt de laatste show van de Europese tour en het is hoorbaar hoeveel kilometers ze erop hebben zitten. De band uit Austin, Texas is al gezegend met strakke muzikanten, maar nu voelen ze elkaar op de microseconde aan. De liniaal kan er langs. De groovy nummers worden er nog beter van. Tel erbij op dat elke klank de juiste sound en scherpte heeft. Opener ‘Do I Have To Talk You Into It’ begint met een synthgeluid met een heerlijke snerp. De bas is afgemeten, het gitaargeluid funky. Er zitten telkens spannende accenten in de songs: even een distortion op de drum, even een reverb op de zang. Ga in deze vorm de studio in, en alles staat er in één take op.
Op de afzonderlijke nummers is niets aan te merken. Wat Spoon tijdens de uur lange set wel kan gebruiken is iets meer verdieping. Net meer variatie. De band van zanger Britt Daniel lonkt vaker naar de electronica, maar de basis ligt al jaren op dezelfde groovy plek. De band is een flinke indie darling geworden, maar de stap naar grotere Afas Live-achtige podia is niet gemaakt. Neemt niet weg dat Spoon plaat op plaat, zonder uitzondering, een paar tijdloze singles aflevert. Die komen gewoon allemaal voorbij. ‘Inside Out’, ‘Hot Thoughts’, een honkytonk-versie van ‘The Underdog’. De rasp waarmee ‘Do You’ wordt gezongen gaat zeker niet vervelen.
HET MOMENT:
De grootste variatie van de show komt halverwege met ‘I Ain’t The One’ van het vorig jaar verschenen Hot Thoughts. Eerst minuten lang alleen zwevende electronica, Britt Daniel liggend op de grond. De camera zweeft filmisch over hem heen. Op zijn rug begint hij te zingen, staand maakt hij het af. Zo zet Spoon het eigen nummer op een mooie plek, vooraan in de vitrine.
Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.