Album van de Week (37): Amber Arcades

Vaak denken bands dat ze een verhaal hebben als ze in hun bio schrijven dat de engineer van pak hem beet Interpol aan hun album gesleuteld heeft. Dat is een misvatting. Het verhaal, dat ben je zelf, dat is je eigen muziek. Maar bij Amber Arcades is het zinnig te vermelden dat haar album deels opgenomen is in Matthew E. White’s Spacebomb studio. Ze heeft de visie en signatuur van die studio namelijk gebruikt om haar eigen geluid te verdiepen.

Het is niet de eerste keer dat Annelotte de Graaf naar Amerika trok om haar visie te verwezenlijken. Voor haar debuut legde ze haar spaargeld opzij voor een trip naar New York, waar ze met mensen uit de psychedelische indiescene werkte. De Spacebomb studio heeft een huisband, die het karakteristieke geluid tot in de puntjes beheerst: rijk gearrangeerd met blazers en strijkers, maar toch ontspannen. Fris en boordevol verwijzingen naar de popgeschiedenis. En vooral: zwoel met een bepaalde afstand. Dat laatste had Amber Arcades voor ogen, getuige de zelfverzekerde cool op haar hoesfoto, waar ze in haar gouden pak onaantastbaarheid uitstraalt. Of is het cynisme, met die telefoon tussen de selfie-toeristen?

Die uitstraling staat haar goed in ‘Goodnight Europe’. Als grootdenker gelooft Amber Arcades in het idee van Europa, maar de armetierige staat waarin dat ‘idee’ zich bevindt stemt haar droevig. Met dat nummer bloeit de plaat open. ‘Simple Song’ en ‘Hardly Knew’ voelden niet als een ambitieuze opening. Maar als de plaat eenmaal op gang is, word je gegrepen door het ene idee na het andere. Door de charmante strijkers op ‘Alpine Town’ en de bite van ‘I’ve Done The Best’, waarin een ABBA-achtige powerpiano matcht met sixties soulclaps en groezelige indiedrums. 

Sterke afsluiter is ‘Baby, Eternity’, waarin Amber Arcades mijmert over de rechtmatigheid van het woord ‘eeuwigheid’ in een liefdesrelatie. Mag je het hardop uitspreken, als je weet dat liefde onafwendbaar in golfbewegingen komt? Om ons vervolgens met een golf van gospel te overspoelen. Amber Arcades maakte in 2016 een knap debuut, maar het kon kennelijk nog veel beter.