Moses Sumney - græ: Part 1
bizar en mooi tegelijk | grijze zone | ambitieuze plaat
De essentie van het nieuwe album van Moses Sumney græ: Part 1 - de eerste helft van een dubbelalbum dat in mei uitkomt - is te horen in ‘boxes’: ‘I truly believe that people who define you control you / And the most significant thing that any person can do / But especially black women and men is to think about who gave them their definitions / And rewrite those definition from themselves.’ Wijdde de Amerikaanse muzikant zijn uitstekende debuut Aromanticism aan de eenzaamheid, op zijn nieuwe werk zoekt hij naar zijn identiteit. De titel van het album verwijst naar de grijze zone, naar het ondefinieerbare. Op die plek lijkt Sumney zich uitstekend thuis te voelen.
Op muzikaal gebied voelt græ een stuk minder minimalistisch aan dan het debuut. Het is een ambitieuze plaat geworden die zowel bizar als bloedmooi is. Neo-soul, alt-jazz, psychedelica, artpop. Het zit allemaal verpakt op dit nieuwe werk. Luister maar naar het slome ‘Gagarin’. Sumney zet zijn indrukwekkende falsetto in maar gaat snel over in een vervormde stem zoals we kennen van Fever Ray terwijl jazzy productie rustig voortkabbelt. Nog altijd is zijn bloedmooie stem het meest indrukwekkende aan Sumney. En hij klinkt nog zelfverzekerder dan op zijn debuut. Neem het uitbundige ‘Neither/Nor’, waarop hij wijs zingt: ‘’Cause in valley of the sure / You cannot be neither/nor / You fated to pick a door / Only the lonely are lukewarm.’ Sumney kiest niks. Hij doet alles.
Meer van onze favoriete nieuwes releases vind je op de Luisterpaal.