Album van de Week (39): Nana Adjoa

‘Every song, is already copied / every emotion, already embodied / every word, has been overheard / every rhyme, has been deferred.’ Nana Adjoa zingt in het meanderende ‘Every Song’ over de diepe twijfel waar ze mee worstelde. Want wat was haar bestaansrecht in een oneindig landschap met muzikanten? Was alles niet al geschreven? Het antwoord komt in de vorm van het debuutalbum Big Dreaming Ants, een plaat met een internationale pretentie, dat over twijfel en nietigheid kan gaan, maar dan wel in een uitgesproken muzikale vorm.

De openers ‘National Song’ en ‘Cardboard Castle’ geven aan dat het niet altijd een easy ride wordt. Met lome, zware klanken en gewichtige thema’s opent Adjoa meteen haar gevoelswereld uit het holst van de donkerste nacht. Maar de zangeres kan ook moeiteloos doorschakelen naar een ander soort intimiteit. Ze zingt warm in ‘Throw Stones’ en ‘Love And Death’, waarin juist weer melancholie doorklinkt. Adjoa kan als singer/songwriter uit een breed palet aan tonen kiezen.

Bovenal is Big Dreaming Ants een rijke plaat geworden. In alle nummers zijn veel ingrediënten geplaatst, maar naast de exotische specerijen liggen ook altijd wat rauwe groenten. Net die onrustige elektronische ondertoon, net dat rafelrandje, net die uiterst persoonlijke inkijk. Het maakt Big Dreaming Ants een net zo gevarieerd als constant album. Adjoa zelf is de belangrijkste rode draad. Zij die volgens zichzelf geen grote aardverschuivingen zal veroorzaken, hoe graag ze ook wil: ‘I want to change our future, stop a war / I want to change / I want to change what's to come.’ Toch is de Nederlands-Ghanese zangeres tot meer in staat dan ze jaren geleden voor mogelijk hield. De grootste winst is dat de twijfelkont van toen nu zo’n zelfverzekerde plaat maakt. En ja, het klopt misschien dat heel veel nummers al geschreven zijn, alleen nog niet door Nana Adjoa.

Lees ook ons interview met Nana Adjoa over Big Dreaming Ants.