BKS17: Niets nieuws onder de brandende zon bij Strand of Oaks
Gelukkig maar
Na bescheiden hit ‘Radio Kids’, waar Timothy Showalter tegen het einde een gitaarduel aangaat met de andere gitarist uit z’n band, grijnst hij. ‘We beginnen nog maar net,’ pocht hij.
Je kunt het optreden hier terugzien.
Dat stoere opscheppen is helemaal niks voor Showalter. Als je hem zo ziet en wel eens gesproken hebt, weet je dat het de liefste jongen op aarde is. Enorme baard, grote buik, zwart vestje, onder de tatoeages, maar met de uitstraling van een verlegen kind in een groot lichaam. Hij zingt er ook over in zijn doorbraaktrack ‘Goshen 97’, waarvoor hij J Mascis zo ver kreeg om een echte Dinosaur Jr. solo in te spelen: als kind zat hij vooral eenzaam in de kelder, om zich daar helemaal te verliezen in rock platen.
Het zijn die jaren die hem gevormd hebben en waar hij hij zijn hele sound aan te danken heeft. Je hoort er de recente Amerikaanse gitaargeschiedenis in terug. Het gruizige van de jaren negentig, de constante aanzetten om je vuist in de lucht te steken van de jaren tachtig. Het is lang niet vol bij Stage One, maar voor wie er is, voelt het als een overwinning. Een zelfbenoemd ‘bearded motherfucker, die zwetend als een otter klassieke rock weer weer fris kan laten klinken.
Daarnaast hebben we een intieme sessie van Strand Of Oaks opgenomen, die kun je hier terugkijken.
Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.